مى گویم: «غفیره» در این خطبه به معناى زیادت است، چنانکه به جمع کثیر گویند: الجَمُّ الغَفیرُ والجمّاءُ الغَفیر. در روایتى: «عَفْوَةً مِنْ اَهْل وَ مال» آمده و «عفوه» گزیده چیزى است، گفته مى شود:عفوه طعام را خوردم یعنى گزیده آن را. و کلام امام «کسى که نصرت خود رااز اقوامش بردارد» چه کلام نیکویى است، زیرا آن که خویشانش را از خیر خود منع کندیک کمک از آنان دریغ داشته، ولى اگر به یارى آنان نیاز پیدا کند و به همکارى آنان محتاج شود کمک هاىخود را از او منع نموده، و به حرف او گوش نمى دهند، که در این صورت خود را از منفعت جمعى کثیر محروم کرده و قومى را از یارى خود بازداشته است.
نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : نهج البلاغه جلد : 1 صفحه : 23