نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : نهج البلاغه جلد : 1 صفحه : 237

نهج‌البلاغه: خطبه 237

{{تورفتگی:a:'''{{سرمه‌ای:وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ}}'''}}

{{تورفتگی:a:'''{{سرمه‌ای:از خطبه هاى آن حضرت است در تشویق به عمل}}'''}}

<hr class="aye-hr">
{{نهج:فَاعْمَلُوا وَ اَنْتُمْ فى نَفَسِ الْبَقاءِ، وَالصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ، }}

اکنون که در عرصه گاه حیات هستید عمل کنید، تا پرونده ها گشوده،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَالتَّوْبَةُ مَبْسُوطَةٌ، وَالْمُدْبِرُ يُدْعى، وَالْمُسىءُ يُرْجى. }}

و راه توبه باز، و رویگردان از حق به حق دعوت مى شود، و عاصى را امید مى دهند،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:قَبْلَ اَنْ يَخْمُدَ الْعَمَلُ، وَيَنْقَطِعَ الْمَهَلُ، وَ يَنْقَضِىَ الاَْجَلُ، وَ يُسَدَّ بابُ التَّوْبَةِ،}}

پیش از آنکه چراغ عمل خاموش گردد، و مهلت از دست برود، و مدّت عمر سر آید، و راه توبه بسته شود،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ تَصْعَدَ الْمَلائِكَةُ. فَاَخَذَ امْرُؤٌ مِنْ نَفْسِهِ لِنَفْسِهِ، }}

و فرشتگان (نامه ها را بسته) به آسمان روند. انسان باید از همه قدرت خود براى خود،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ اَخَذَ مِنْ حَىٍّ لِمَيِّت، وَ مِنْ فان لِباق، وَ مِنْ ذاهِب لِدائِم.
}}

و از حیات براى مرگ، و از امور فانى براى حیات باقى، و از آنچه از دست مى رود براى جاى ابدى توشه برگیرد.

<hr class="aye-hr">
{{نهج:اِمْرُؤٌ خافَ اللّهَ وَ هُوَ مُعَمَّرٌ اِلى اَجَلِهِ، وَ مَنْظُورٌ اِلى عَمَلِهِ.}}

چنین کس شخصى است که از خدا ترسید در صورتى که تا رسیدن اجل فرصتش داده اند، و تا انجام عمل مهلت در اختیارش گذاشته اند.

<hr class="aye-hr">
{{نهج: اِمْرُؤٌ اَلْجَمَ نَفْسَهُ بِلِجامِها، وَ زَمَّها بِزِمامِها،}}

او مردى است که نفس را دهنه بند زده، و مهارش را در اختیار خود دارد،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:فَاَمْسَكَها بِلِجامِها عَنْ مَعاصِى اللّهِ، وَقادَها بِزِمامِها اِلى طاعَةِ اللّهِ.}}

نفس را با آن دهنه بند از آنچه خدا نهى فرموده بازداشته، و به مهار آن خود را به سوى بندگى حق مى برد.

نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : نهج البلاغه جلد : 1 صفحه : 237