سمرون، مزرعه \ mazraºe-ye semarūn \ ، از دیمزارهای روستای حاجیآباد، از توابع دهستان رودبار قصران. در فاصلۀ حدود 300 متری شمال منطقۀ کمرخانی و حدود 500 متری جنوب غربی روستای کلوگان، پلی روی رودخانۀ جاجرود در جهت شمالی ـ جنوبی وجود دارد که بهسبب آن، جادۀ فرعی از جادۀ اصلی منشعب شده است و به سمت جنوب غربی امتداد مییابد. این جادۀ 100متری وارد منطقهای میشود که در گذشته یکی از مزارع مهم دیم، و از مراتع سرسبز روستای حاجیآباد بهشمار میرفت و به نام سمرون شهرت داشت. زمینهای مزرعۀ سمرون که در جهت تقریبی شرق به غرب امتداد دارد، دارای ابعادی حدود 400×600 متر است و در منتهاالیه دامنۀ شمالی کوه دارآباد و کوه کَلنو واقع شده است. در شرق این زمینها درهای قرار دارد که به نام تنگهآفتاب یا چشمهخورشید نامیده میشود و در غرب آن نیز درهای وجود دارد که انتهای آن به دو شعبه تقسیم میشود: شعبۀ غربی این دره به نام پل سِندَر، و شعبۀ جنوبی آن به نام چشمهعروس یا چشمهعروسک خوانده میشود. این منطقه در سالهای میانی دهۀ 1370 ش در اختیار دانشگاه علموصنعت تهران قرارگرفت و دانشگاه نیز با صرف هزینۀ زیاد، قسمتهای مختلف آن را تسطیح و قطعهبندی کرد و در اختیار پرسنل خود قرار داد. آنان نیز به فراخور توان مالی و فرصت زمانی، اقدام به حصارکشی و احداث بنا در ملک خود کردهاند و بدین ترتیب، در آیندۀ نهچندان دور، مزرعۀ سمرون نیز به شهرکی مسکونی بدل خواهد شد و مزرعه و مرتعی سرسبز و مرغوب از طبیعت این منطقه حذف خواهد شد. احداث حدود 000‘1 واحد مسکونی و تأسیسات خدماتی جانبی و بناهای عمومی، در وهلۀ اول نگرانی زیستمحیطی برای منطقۀ سمرون، و در آخر برای لواسان و رودخانۀ جاجرود را به همراه خواهد داشت.