سیدزاهد و سیدطاهر، بقعه امامزادگان

نویسنده (ها) : حسن موسوی زاده

آخرین بروز رسانی : جمعه 6 تیر 1399

سید زاهد و سید طاهر، بقعۀ امامزادگان \ boqºe-ye emām-zādegān seyyed zāhed va seyyed tāher \ ، بقعۀ امامزادگانی در محلۀ شکرآب، واقع در آبادی آهار.
این بقعه در مرکز محدودۀ مسکونی محلۀ شکرآب آهار و در منطقه‌ای کوهستانی و خوش‌آب‌وهوا قرار دارد (سروقدی، 161). با توجه به متن زیارت‌نامه‌ای که در داخل بنای بقعۀ امامزادگان سید زاهد و سید طاهر نصب شده است، امامزاده طاهر، ملقب به امیر بن سید زین‌العابدین، از نوادگان امام علی بن ابی‌طالب (ع) است (کریمان، 1 / 461).
بنای بقعۀ این امامزادگان با فضایی در حدود 40 مـ2، و در محوطه‌ای به مساحت 000‘ 3 مـ2 (سروقدی، همانجا)، مشتمل بر دو بخش است:
بخش نخست، برجی آرامگاهی است که از خارج و داخل هشت‌ضلعی است و گنبد دوپوشه‌ای دارد که از داخل عرقچین، و از خارج رُک است که در میانۀ ضلعهای خارج آن، گوشواره‌ها و طاق‌نماهای کوچکی ساخته‌شده‌است و قوس جناغی دارند. بدنۀ داخلی بنا تا ارتفاع یک متر با سنگ مرمر سبز، و حدود 50 سانتی‌متر بالاتر با قطعه‌های بزرگ آیینه پوشیده، و سطوح بالاتر و زیر گنبد آن با گچ اندود شده است.
بخش دوم بنا، اتاق نسبتاً بزرگی است که در ضلع خاوری آن احداث شده، و درِ ورودی آن به سمت جنوب است؛ از این اتاق به عنوان نمازخانه استفاده می‌شود. ازارۀ اتاق الحاقی نیز همانند مقبرۀ اصلی با سنگ مرمر سبز پوشیده، و سطوح بالاتر با گچ اندود شده است. تمامی سطوح بدنۀ خارجی بنای امامزاده و اتاق الحاقی با سنگ لاشتر تیشه‌ای، و سقف آنها پس از برپایی خرپای چوبی با ورق گالوانیزه پوشانده شده است.
قدمت بنای مقبرۀ برج‌مانند احتمالاً به اواسط دورۀ صفویه باز می‌گردد. بقعۀ این امامزادگان در مهرماه 1382 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است (پازوکی،
1 / 312-313).

مآخذ

پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، تهران، 1381 ش؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش؛ کریمان، حسین، قصران (کوهسران)، تهران، 1356 ش.

حسن موسوی‌زاده