گلپر

نویسنده (ها) : علیرضا بنی جانی

آخرین بروز رسانی : یکشنبه 8 تیر 1399

گلپر \ gol-par \ ، گیاهی علفی، خودرو و پایا، دارای اعضای معطر.
این گیاه با بلندی 5 / 1 متر، دارای برگهایی بزرگ به شکل پنجۀ غاز با شکافهای عمیقی در راستای ساقه است. ایـن شکافها بـه حدی است کـه برگهای آن را به نیم ـ برگهای کوچک‌تر تقسیم می‌کند.
گلهای این گیاه سفیدرنگ، گروهی و به صورت چتر در فصل تابستان در انتهای ساقۀ گل‌دهنده در بخش بالایی گیاه می‌روید.
میوۀ گلپر، تخم‌مرغی‌شکل، نسبتاً ضخیم و معطر، به رنگ سبز تیره است و حدود یک سانتی‌متر درازا دارد. واژۀ گلپر به خود گیاه و همچنین به گرد حاصل از ساییدن دانۀ آن گفته می‌شود.
این گیاه در ابتدای رویش، علوفۀ مناسبی برای دام است؛ اما پس از آنکه به رشد کامل رسید، خشبی شده و سمی می‌گردد.
از نظر ترکیبات شیمیایی، گیاه گلپر دارای اسانس روغن فرّاری است که از گرد آن برای معطر ساختن غذاها استفاده می‌شود. گلپر در زمینهای مرطوب می‌روید، به سرعت گسترش می‌یابد و نوعی علف هرز به شمار می‌رود.
این گیاه در ایران، در نواحی شمال البرز، گچسر، شمیرانات، در بلندی 500‘1متری و بالاتر و نیز در مناطق گسترده‌ای از غرب، شرق، شمال و مرکز ایران می‌روید.
براساس منابع طب گیاهی، گلپر برای رفع سوءهاضمه و کمک به هضم غذا مؤثر است. مصرف بیش از اندازۀ این گیاه موجب تپش قلب می‌شود.

مآخذ

زرگری، علی، گیاهان دارویی، تهران، 1367 ش؛ میرحیدر، حسین، معارف گیاهی، تهران، 1375 ش.

علیرضا بنی‌جانی