لواسانی \ lavāsānī \ ، محمد، سید محمد لواسانی، فرزند سید ابراهیم فرزند سید صادق حسینی، فقیه، اصولی، مجتهد و مدرس. سید محمد در 12 رجب 1267 ق / 13 مۀ 1851 م، در تهران در خانوادهای روحانی به دنیا آمد (حسینی، 35؛ امین، 9 / 59). وی نزد پدرش که از علمای تهران بود و برخی دیگر از علما، ازجمله میرزا محمدحسن آشتیانی و میرزا عبدالرحیم نهاوندی مقدمات و سطوح را فرا گرفت (همانجا؛ کحاله، 8 / 213). سپس در پی تکمیل تحصیلات به نجف رفت و نزد فقیه صاحب نام، شیخ مرتضى انصاری، و حاج میرزا حبیبالله رشتی و شیخ میرزا حسن خلیلی به تحصیل پرداخت و به درجۀ اجتهاد رسید (حسینی، 37- 38؛ حرزالدین، 1 / 206). سید محمد در میان فرزندان سید ابراهیم تنها کسی بود که به مقام مرجعیت نایل شد و همین مسئله علاقۀ پدر را به او دوچندان کرد (حسینی، همانجا). او تقریرات درس میرزای رشتی را در 3 جلد با عنوان الفقه الاستدلالی یا المستأجر تدوین کرد (همو، 38). قدرت او در استنباط احکام شرعی و اجتهادش در فقه موجب شد که در 40 سالگی از استادان مبرز دروس خارج فقه و اصول در حوزۀ نجف گردد و کرسی درسش توجه طلاب را به خود جلب کند (همو، 39). از دیگر آثار او ست: اجتماع الامر و النهی؛ تقریرات استادانش در فقه و اصول؛ و مجلدی در اصول فقه (آقابزرگ، 1 / 268؛ امین، همانجا؛ امینی، 3 / 1133). سید محمد لواسانی در 4 ربیعالاخر 1317 ق / 12 اوت 1899 م در نجف درگذشت (امین، کحاله، امینی، حرزالدین، همانجاها) و در مقبرۀ حاج حبیب شالی، در وادیالسلام دفن شد (آقابزرگ، 4 / 384؛ حسینی، 45، 41). فرزندش سید حسن لواسانی نیز از علمای ساکن جبل عامل لبنان بود (امین، همانجا).