آب زندگانی، چشمه \ češme-ye āb-e zendegānī\ ، چشمهای بر سر راه فرحزاد به امامزاده داوود، نزدیک محلی به نام سنگ نیممثقالی. زائران امامزاده داوود بر سر راه خود از آب این چشمه به عنوان آبی شفابخش مینوشیدند و سابقاً قهوهخانهای نیز در این محل دایر بود (بلاغی، 133؛ محمودیان، 21). شاید نام این چشمه برگرفته از باور مردم دربارۀ خاصیت شفابخشی آب آن باشد.
مآخذ
بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، قسمت شمالی و مضافات، شمران قدیم، قم، 1350 ش؛ محمودیان، علیاکبر و دیگران، اطلس شهرستان شمیران، تهران، 1381 ش.