آل آقا تهرانی

نویسنده (ها) : مینا احمدیان

آخرین بروز رسانی : جمعه 1 دی 1402

آل آقا تهرانی \āl-e āqā tehrānī\، شیخ عبدالله (1317 ق-1356 ش/ 1899- 1978 م)، از علمای تهران در دورۀ پهلوی.
شیخ عبداللٰه در تهران زاده شد (شریف‌رازی، آثار ... ، 2/ 259). پدرش آقا ‌احمد آل آقا از علمای تهران و از فرزندان عالم بزرگ وحید بهبهانی بود. وی در 1304 ش پس از فراگیری مقدمات و بخشی از سطوح در تهران، به قم رفت و سطوح عالی را نزد شیخ محمدعلی ادیب تهرانی و میرزا ‌محمد همدانی فراگرفت. سپس، درس خارج فقه و اصول را در محضر استادانی همچون شیخ عبدالکریم حائری، سید ‌محمد حجت کوه‌کمری و سید ‌حسین طباطبایی یزدی آموخت (همو، گنجینه ... ، 4/ 370).
آل آقا در زمان حیات آیت‌الله حائری از طرف ایشان سرپرستی بیمارستان طلاب را بر عهده داشت. وی در 1333 ش/ 1954 م، در پی درگذشت پدرش، به تهران آمد (همو، آثار، همانجا) و در مسجد آقا ‌محمود (حکیم‌باشی) واقع در محلۀ پامنار، به اقامۀ جماعت و ارشاد پرداخت (همو، گنجینه، همانجا). او همچنین مدیریت مدرسۀ جد اعلای خود، آقا ‌محمود را بر عهده داشت (سحاب، 129؛ دوانی، 353؛ جواهر‌کلام، 2/ 305)، و چند سال نیز مدیریت کتابخانۀ مدرسۀ سپهسالار (مدرسۀ عالی شهید ‌مطهری کنونی) را در زمان تولیت عضد‌الملک (1338-1381 ق/ 1920-1961 م) بر ‌عهده داشت.
شیخ‌ عبدالله در 20 دی 1356، در 80سالگی در تهران درگذشت و پیکرش به قم منتقل و در حرم حضرت معصومه (ع) به خاک سپرده شد (دوانی، همانجا).

مآخذ

جواهرکلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، قم، 1382 ش؛ دوانی، علی، وحید بهبهانی، تهران، 1362 ش؛ سحاب، ابوالقاسم، تاریخ مدرسۀ عالی سپهسالار، بی‌جا، بی‌تا؛ شریف‌رازی، محمد، آثار الحجة، قم، 1373 ق؛ همو، گنجینۀ دانشمندان، تهران، 1353 ش.

مینا احمدیان