چهارباغ \ čahār-bāq\ ، روستایی واقع در 15 کیلومتری رودخانۀ جاجرود و سد لتیان. این روستا در °51 و ´46 طول شرقی، و °35 و ´48 عرض شمالی، در ارتفاع 000‘2متری از سطح دریا و در فاصلۀ دوکیلومتری غرب روستای کلان و دوکیلومتری شرق روستای رسنان قرار دارد. کوههای سیک و خورندان در شمال، تنگۀ تنگ کریم در شمال شرقی، کوه آراکو در جنوب شرقی، و اراضی کُنک در جنوب، روستای چهارباغ را در بر گرفتهاند. این روستا در تابستان دارای حدود 60 خانوار جمعیت است، اما در زمستان تعداد آنها از 15 خانوار تجاوز نمیکند. بیشتر خانوادههای ساکن در روستای چهارباغ دارای نام خانوادگی هدهدی، طلایی، بیکزاده، هادیان، محمدیان و حیدری هستند. خانوادههای محمدیان و حیدری بیشتر در سالهای اخیر در این روستا ساکن شدهاند. به سبب جمعیت کم روستای چهارباغ در زمستان، این روستا دارای تأسیسات خدمات عمومی مانند مدرسه نیست. شغل بیشتر مردم این روستا در گذشته کشاورزی و دامداری بود، اما اکنون بیشتر آنها به کارهای خدماتی و دولتی اشتغال دارند و تعداد اندکی نیز به باغداری میپردازند. بیشتر درختان باغهای روستای چهارباغ گردو، گیلاس و زردآلو ست، اما درآمد حاصل از فروش این محصولات برای گذراندن زندگی باغداران کافی نیست. آب مصرفی روستا از طریق چشمه تأمین میشود. مهمترین چشمۀ روستا که در شرق آن قرار گرفته است، نساک نام دارد. چشمۀ دیگری نیز در شمال شرقی روستا واقع شده است که اسم معینی ندارد. روستای چهارباغ مانند بسیاری از روستاهای دیگر منطقه در شمال رودخانۀ فصلی شاهنشین یا علایین و در دو سوی جادۀ جاجرود به سمت شرق که روستاهای منطقه را به هم وصل میکند، قرار گرفته است. این روستا فاقد بافت تاریخی ـ فرهنگی است؛ تنها اثر تاریخی ـ فرهنگی آن برج آرامگاهی امامزادگان فضل و فاضل است که در منتهاالیه جنوب غربی روستا و جنوب جادۀ شرقی ـ غربی منطقه قرار دارد. این بنا متعلق به سدههای 10 و 11 ق و مربوط به دورۀ صفویه است که در 1382ش با شمارۀ 365‘10 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. در اطراف روستای چهارباغ بهویژه نزدیک به بنای امامزادگان فضل و فاضل، قطعههایی از سفالهای دوران تاریخی یافت شده است. به نظر میرسد این سفالها از تپۀ باستانی قلیان در اطراف روستای چهارباغ پراکنده شده باشند.