responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : دانشنامه تهران بزرگ نویسنده : مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی    جلد : 1  صفحه : 803

خرابه پیر، زیارتگاه


نویسنده (ها) : حسن موسوی زاده

آخرین بروز رسانی : پنج شنبه 21 آذر 1398

تاریخچه مقاله

خرابۀ پیر، زیارتگاه \ ziyāratgāh-e xarābe-ye pīr\ ، زیارتگاهی در منطقۀ شکرآب در آبادی آهار واقع در بخش رودبار قصران. این زیارتگاه در فاصلۀ حدود 20 متری جبهۀ جنوب غربی امامزادگان سید زاهد و سید طاهر، و در داخل محوطۀ مجموعه بناهای منطقۀ شکرآب آبادی آهار واقع شده است.
بنای زیارتگاه خرابۀ پیر برجی آرامگاهی است که از داخل و خارج هشت‌ضلعی، و دارای درِ دو لنگۀ چوبی در سمت شرق است. در نمای داخلی هر ضلع، طاق‌نمایی وجود دارد که دارای قوس بیز است؛ همچنین، بنا دارای گنبدی است که از داخل عرقچین، و از خارج رُک است. سطح بیرونی گنبد با ورق گالوانیزه پوشانده شده، و فاقد هرگونه تزیینی است. در ساخت این زیارتگاه از سنگ لاشه، سنگهای کف رودخانه‌ای و ملاط گچ سنتی استفاده شده است. به نظر می‌رسد قدمت بنای اولیۀ آن به سده‌های 8 و 9 ق باز گردد؛ هرچند در مرمتهای دوره‌های بعد تغییراتی در برخی از اجزای بنا صورت گرفته، و ماهیت اولیۀ آن را دگرگون کرده است. زیارتگاه خرابۀ پیر در مهر 1382 ش در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

حسن موسوی‌زاده

نام کتاب : دانشنامه تهران بزرگ نویسنده : مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی    جلد : 1  صفحه : 803
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست