دهتنگه \ deh-tange\ ، منطقهای در فاصلۀ 6 کیلومتری شمال غربی روستای آهار و در دامنههای شمالی کوه تاربیشه که اثری از آبادی یا ده و سکونتگاه در آن وجود ندارد. برخی از افراد کهنسال آهار میگویند که در گذشتههای دور آبادی کوچکی در آنجا وجود داشته است، اما جمعیت آن در دهههای 1330-1340 ش به آهار کوچ کردهاند. ده تنگه در °51 و ´25 طول شرقی، و °35 و ´58 عرض شمالی در ارتفاع 400‘2متری از سطح دریا واقع است و در انتهای درهای که محلیها آن را پَشکونَک میخوانند، جای دارد. این دره از آهار آغاز میشود و به سمت شمال غربی امتداد مییابد و اطراف آن را دهها چشمه و جویبار در بر گرفته است. مجموعۀ آب این چشمهها و جویبارها شاخۀ شمال رودخانۀ آهار را تشکیل میدهد. مزارع و مراتع درۀ پشکونک از آهار به سمت دهتنگه به نامهای گلتنگه، اَچالِک (جای پای امام)، سَدَربند، چشمیک، زیارتگاه، زَهگاه، پَلَک و دهتنگه خوانده میشوند. در سمت جنوب این دره نیز مناطق پاوش، سرچهمون (سرچمن) و اَلوبند (اللهبند) قرار دارد و ادامۀ آن به سیچال و دیزین میرسد. طول مسیر درۀ پشکونک تا دهتنگه یکی از مناطق بسیار سرسبز و دستنخوردۀ رودبار قصران است و در سمت شمال دهتنگه، درۀ آهنگرک میگون قرار دارد.