حضرت زهرا(س) مادر يازده امام معصوم(ع)، دختر نبوت(ص) و همسر ولايت(ع) است. خداوند متعال در سالروز تولد حضرت زهرا(س) يک نعمت ديگري به جمهوري اسلامي عطا نمود و آن، تولد حضرت امام (ره) بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران بود. اين عيد بزرگ را به همه شما تبريک عرض مي‌کنم.

معمولا کساني که مي‌خواهند از دنيا بروند شهادتين را مي‌گويند: «أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله» ولي حضرت امام (ره) علاوه بر اين مي‌فرمايد: ما مفتخريم. نه تنها گواهي مي‌دهم بلکه افتخار مي‌کنم که مصحف فاطمه از ما است. مصحف فاطمه نام کتابي است مربوط به حضرت زهرا(س) که علم غيب در آن است. وقتي از امام معصوم(س) سؤالي مي‌شد، حضرت به کتاب فاطمه(س) مراجعه مي‌کرد و مي‌فرمود: در آينده چه مي‌شود؟!

ما مفتخريم که زهرا(س) از ما است. ما مفتخريم که جمهوري اسلامي ايران در سايه اهل بيت(ع) است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ» در اين روز عيد من هم بايد بحث جديدي داشته باشم. فاطمه زهرا(س) در چند جاي قرآن مطرح شده است. يکجا وقتي پيغمبر(ص) مي‌خواستند به کفار نفرين کنند، فاطمه زهرا(س) را با خود بردند تا آن حضرت آمين بگويند. (آيه مباهله)، وقتي سوره «هَلْ أَتى‌» آيه: (وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً) (دهر /8) نازل شد، در‌شأن حضرت زهرا(س) و خانواده او بود. در آيه اهل بيت: (وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً) (احزاب /33) اين آيه در‌ شأن اهل بيت(عليهم السلام) است. زهرا(س) در قرآن مي‌درخشد. يکجا هم که از همه جا بيشتر مي‌درخشد در سوره «کوثر» است. من در سفر حج يکي از علما را ديدم. به من گفتند: شما فکر کرده‌ايد که همه کلمات سوره کوثر استثنايي هستند؟! گفتم: يعني چه؟! گفتند: کلماتي که در سوره کوثر بکار رفته، در هيچ سوره ديگري به کار نرفته است. کلمه (إِنَّا أَعْطَيْناكَ) (كوثر /1) در هيچ جاي قرآن به جز در اين سوره نيامده است. بعضي کلمات در قرآن خيلي تکرار شده‌اند. مثل کلمه «الله» که بيش از هزار بار در قرآن آمده است. کلماتي مثل: عظيم، کريم، رب و… نيز صدها بار تکرار شده‌اند. کلمه «دنيا» 115 باز در قرآن آمده است. کلمه «آخرة» نيز 115 باز تکرار شده است. کلمه «عُسْر» 12 بار و کلمه «يُسْر» 36 بار. کلمه «ملائکة» همان مقدار در قرآن آمده که کلمه «شياطين» در قرآن تکرار شده است. کلمه «نور» به اندازه کلمه «ظلمات» در قرآن آمده است. اين تکرار‌ها همه‌شان کد دارند و نيز داراي حکمت هستند. و اين يک معجزه است که در 23 سال بعثت پيامبر اسلام(ص) تعداد کلمات منزل بر آن حضرت مشخص و داراي حکمت باشد. در فرازها و نشيب‌ها، در جنگ‌ها و حوادث بر پيامبر قرآن نازل شد. وقتي اين قرآن را بررسي مي‌کنيم مي‌بينيم که همه کلمات آن يک کدي دارد و همه اين شماره‌ها حکيمانه است. هيچ استاد دانشگاه و پرفسوري و هيچ آيت اللهي نمي‌تواند بگويد که من در اين درس که دادم 16 بار گفتم: تو، فلان بار گفتم:… پيامبر اکرم(ص) 23 سال صحبت کرد بعد فهميده مي‌شود که تمام کلماتش حساب و کتاب دارد. فرمول دارد.

سوره کوثر که مربوط به حضرت زهرا(س) است استثنايي است. خود حضرت فاطمه(س) نيز استثنايي است. فاطمه از ماده «فَطَمَ» است. فطم يعني دور جدا، ما نمي‌توانيم او را درک کنيم. حديث داريم: علت اينکه به حضرت زهرا(س) فاطمه مي‌گويند اين است که: فکر مردم از شناخت او دور است. ما نمي‌توانيم او را بشناسيم. در جاي ديگري داريم: اينکه به فاطمه(س) فاطمه مي‌گويند چون ياران مخلص آن حضرت از دوزخ دور هستند. اصلا تولد زهرا(س) با سلام و صلوات خاصي بود. آن اسپرم و تک سلولي که قرار بود فاطمه با آن درست شود از غذاهاي اين دنيا نبود. سيبي بود که به پيغمبر(ص) عرضه شد و آن سيب مال اين دنيا نبود. پيغمبر(ص) دست زهرا(س) را بو مي‌کرد و مي‌فرمود: من هر وقت هواي بهشت مي‌کنم دست تو را بو مي‌کنم. دست تو بوي بهشت مي‌دهد. خداوند متعال وقتي مي‌خواهد فاطمه(س) را به پيغمبر(ص) بدهد به او مي‌فرمايد: چهل روز از مردم جدا شو! تمام اين چهل روز شبها را تا صبح عبادت کن و روزها را روزه بگير! چه خبر است؟! مي‌خواهم به تو زهرا(س) بدهم. اينها جلال و جبروت است. زن معمولي وقتي مي‌خواهد بيرون برود با اتوبوس يا تاکسي مي‌رود اما عروس را با چند ماشين و سلام و صلوات و… مي‌برند. عبادات هم همينطور هستند. همه عبادات نازل شده‌اند، اما نماز را پيامبر(ص) از معراج آورد، يعني همه آمدند اما نماز را آوردند. اين اهميت نماز را نشان مي‌دهد. و جالب اينجاست که پيغمبر(ص) يکجا فرمودند: نماز نور چشم من است و در جاي ديگر فرمودند: فاطمه(س) نور چشم من است. رابطه بين زهرا(س) و نماز چيست؟! «زَهَرَ» يعني درخشيد. فاطمه زهرا سر نماز چنان مي‌درخشيد که فرشته‌ها را متعجب مي‌نمود. و خداوند فرمود: «يَا مَلَائِكَتِي انْظُرُوا إِلَى أَمَتِي فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ إِمَائِي» (بحارالأنوار/ج‌43/ص‌172)‌ اي فرشتگان من! ببينيد زهرا چگونه نماز مي‌خواند! به جايي مي‌رسد که خداوند به او افتخار مي‌کند.

فاطمه يعني زن جدا. سوره‌اش هم سوره جدايي است. «إِنَّا أَعْطَيْناكَ» هيچ جاي قرآن نيست. «کوثر» هيچ جاي قرآن نيست. «فَصَلِّ لِرَبِّكَ» هيچ جاي قرآن نيست. «وَ انْحَرْ» در هيچ جاي قرآن نيست. «إِنَّ شانِئَكَ» هيچ جاي قرآن نيست. «هُوَ الْأَبْتَرُ» هم در هيچ جاي قرآن نيست. خانه سوره کوثر تمام مصالحش آجرهايش استثنايي هستند. کلماتش منحصر به فرد است. «إِنَّا أَعْطَيْناكَ» عطا يعني هديه. زهرا(س) هديه است. اصلا بچه هديه است. و جالب اين است که وقتي مي‌فرمايد: « به هرکه بخواهيم دختر مي‌دهيم و به هرکه بخواهيم پسر مي‌دهيم. » دختر را جلوتر از پسر آورده است. (لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَخْلُقُ ما يَشاءُ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ إِناثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ الذُّكُورَ) (شورى /49) در هديه نام دختر را جلوتر آورده است.

«کوثر» از «کثير» مي‌آيد. کثير يعني زياد. ما به تو خيلي چيزها داده‌ايم. بعضي‌ها قدر فرزندان خوب خود را نمي‌د انند و ناشکري مي‌کنند. بچه خوب کوثر است. خدا مي‌فرمايد: ما به تو کوثر داديم. معلوم مي‌شود که کوثر پول نيست. کوثر خانه و ماشين و تلفن نيست. «کوثر» اولاد خوب است. اولاد خوب کسي است که وقتي مردم او را ديدند، بگويند: خدا پدرت را بيامرزد. يادگار خيري باشد. تمام عباداتي که فرزندان انجام مي‌دهند براي پدر و مادرانشان هم نوشته مي‌شود. بعضي‌ها مي‌گويند: « کوثر» يعني قرآن و دين. بله اينها هم کوثر هستند اما در اصل فاطمه « کوثر» است. دشمنان به پيغمبر(ص) مي‌گفتند: ابتر. «ابتر» يعني بي عقبه، چون مي‌گفتند: پيغمبر(ص) که پسر ندارد. دختر را هم به حساب نمي‌آوردند، پيغمبر(ص) وقتي از دنيا برود چراغش خاموش مي‌شود و ابتر مي‌شود. قرآن مي‌فرمايد: آنها عقبه ندارند و ابترند ما به تو کوثر داده‌ايم. (إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ) (كوثر /3) دشمن تو خودش بي عقبه است. همين يک دختر برکتي خواهد داشت و فرزندانش بسيار خواهند بود و اگر الآن بگوييم سيدها دستشان را بالا ببرند، تعدادشان بسيار زياد خواهند بود. حتي آنهايي هم که مادرشان سيد است سيد محسوب مي‌شوند. من غصه مي‌خورم براي سيدهايي که قدر خودشان را نمي‌دانند. امضا مي‌کنند ولي کلمه« سيد» را نمي‌نويسند! افتخار کنيد که فرزند فاطمه زهرا(س) هستيد. چرا نمک به حرامي مي‌کنيد!؟ آدم فرزند زهرا(س) باشد و نگويد؟!

حالا که خدا به تو کوثر داده پس «فَصَلِّ» نماز بخوان، اين «فـَ» فاء نتيجه است. نتيجه اين خير کثير اين است که نماز بخواني، بهترين عبادت و بهترين تشکر، خواندن نماز است. نماز خالي هم نه! «وَ انْحَرْ» شتر قرباني کن، ميش و گوسفند نه! عيب است. کسي که ميلياردر است که خرما صدقه نمي‌دهد. بايد صدها دانشجو را سر و سامان دهد. کسي که کوثر دارد بايد شتر قرباني کند. اسلام عبادتش هم همراه با مستضعفين است. مي‌فرمايد: وقتي روز عيد قربان، نماز عيد مي‌خواني گوشت قرباني هم بده. عيد فطر که نماز مي‌خواني سه کيلو بايد فطريه بدهي. نماز و زکات مثل دو گوشواره هستند که در 28 جاي قرآن با هم آمده‌اند. هيچ زني با يک گوشواره به جايي نمي‌رود. نماز و زکات هميشه با هم هستند. اصلا نه تنها با هم هستند بلکه در داخل هم هستند، چون اميرالمؤمنين علي(ع) در نمازش به فقير انگشترش را داد. نماز و زکات با هم ادغام شده‌اند. اين ايام روز مادر و روز زن و… است.

مقداري هم راجع به زندگي حضرت زهرا(س) صحبت کنيم: براي زهرا(س) خواستگاران زيادي مي‌آمدند. خيلي هم پولدار بودند. يکي از خواستگاران آن حضرت به او (حضرت رسول) گفت: اگر زهرا(س) را به ازدواج من درآوري صد شتر مي‌دهم با بار، بارش هم پارچه اعلاي مصري است. به همراه ده هزار دينار طلا (که هر دينار يک مثقال است) فاطمه(س) فرمودند: نه! همچين انساني مي‌تواند مادر حسين(ع) شود. شايد دليل اينکه به خديجه(س) زهرا(س) را دادند اين باشد که خديجه(س) از تمام ثروتش براي اسلام گذشت. خديجه عجب زني بود! تجارت مي‌کرد و خيلي پولدار بود. تمام اموالش را براي اسلام داد. فقط فرمود: يا رسول الله(ص) تنها يک تقاضا دارم و آن اين است که وقت مردنم عبايت را کفن من قرار بده. همه اموالش را در راه خدا داد و در عوض کوثر عطايش شد. عجب معامله خوبي! چه داد و چه گرفت!! دنيا را داد و کوثر گرفت. اما حالا چطور؟! اين همه براي دخترها مهريه تعيين مي‌کنند!! مگر ارزش دختر به دلار و سکه است؟! دامادي انتخاب کنيد که داراي کمال باشد نه اينکه فقط از نظر مادي پولدار باشد. در انتخاب همسر دقت کنيد. بياييد تا ازدواج را آسان کنيم. به پسري دختر بدهيم که باسواد باشد عوض بالا بردن مهريه. باکمال باشد. انقلابي باشد. روشنفکر باشد. متدين باشد. خوش زبان باشد. فاطمه زهرا(س) علي(ع) را انتخاب کرد.

يکي ديگر از خصوصيات حضرت زهرا(س) نوع دعاهاي آن حضرت(س) بود.

امام حسين(ع) فرمودند: يک شب مادرم تا صبح به مردم دعا مي‌کرد. گفتم: چرا خودت را دعا نکردي؟ فرمود: «الْجَارُ ثُمَّ الدَّارُ» (علل‌الشرائع/ج‌1/ص‌181) اول همسايه بعد خانه (خود) حرف تازه من اين است که: حضرت زهرا(س) به چه کساني دعا مي‌کرده است؟ آخر زهرا(س) که طرفداري نداشته است. بعد از پيامبر اسلام(ص) فقط چند نفر با علي(ع) بودند. همه در جهت ديگري رفتند. در تشييع جنازه حضرت زهرا(س) فقط به چند نفر بودند! آخر او به چه کساني دعا مي‌کرد؟!! به همان مردمي که غدير خم را فراموش کردند دعا مي‌کرد! البته ممکن است آن دانه درشت‌ها را کنار مي‌گذاشت. کساني که با غرض و مرض کارهايي مي‌کردند، به او سيلي زدند!! سينه‌اش را شکستند. فدکش را غصب کردند. و او را شهيد کردند. آنها حسابشان جداست.

حضرت فرمود: مرا شبانه تشييع کنيد تا آنها حاضر نشوند. خيلي از مردم ناآگاه هستند. خيلي بزرگ بود روح حضرت زهرا(س). نقل مي‌کنند يکبار حضرت زهرا خيلي گريه کرد، وقتي علتش را پرسيدند، فرمود: من براي شيعيان خودم و فرزندانم دعا مي‌کنم و گريه مي‌کنم.

وقتي جبرييل نازل مي‌شد به پيامبر(ص) مي‌فرمود: خداوند به فاطمه(س) سلام رسانده! اين مقام والايي است.

بعضي از ما رشد مي‌کنيم و بعضي ديگر سقوط. يکجا مي‌گويد: (فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ) (بقره /16) يعني سودي نکردند. يکجا مي‌گويد: سود که نداشت هيچي! اصلاً بد معامله‌اي بود: (بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ) (بقره /90)، يکجا مي‌گويد: اصلاً سرمايه آب شد: (لَفي‌ خُسْرٍ) (عصر /2)، يکجا مي‌گويد: خيلي آبروريزي شد: (الْخُسْرانُ الْمُبينُ) (حج /11) يعني خسارت خيلي آشکار بود. در جاي ديگر مي‌فرمايد: (الْأَخْسَرينَ) (انبياء /70) از همه خسارتش بيشتر بود. عجب!! امير المؤمنين. حضرت علي(ع) فرمودند: «الدُّنْيَا سُوقُ الخُسْران» (غررالحكم/ص‌142) دنيا بازار است. در بازار، بعضي سود مي‌کنند و بعضي ضرر. آن کساني که اخلاص دارند برنده‌اند. اسکناس‌ها را ديده‌ايد؟! در هر اسکناس يک نخ باريک وجود دارد. آن نخ به اسکناس اعتبار مي‌دهد. در کارها اگر نخ اخلاص باشد آن کارها ارزش دارند وگرنه به هيچ دردي نمي‌خورند. روز قيامت يکدفعه مي‌گويند: کل اين 70 سال عمر تو به درد نمي‌خورد. آنجا ديگر از ما کاري ساخته نيست، «الْخُسْرانُ الْمُبينُ» است. پناه مي‌برم به خدا. (قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرينَ أَعْمالاً) (كهف /103) به شما بگويم: اخسر چه کسي است؟! (اخسر: خسارت زياد) به شما بگويم: از همه بدبدخت‌تر چه کسي است؟! (الَّذينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً) (كهف /104) عمرش، پولش، جواني‌اش، استعداد و هوشش رفت و خيال مي‌کرد کارهايش خوب است!

از فاطمه زهرا(س) برايتان بگويم. از ايثار فاطمه برايتان بگويم. آن حضرت پيراهن عروسي‌اش را همان شب عروسي بخشيد! در قرآن مي‌خوانيم: براي بعضي اعمال دو برابر پاداش مي‌دهيم: «ضِعْف»، براي بعضي چند برابر «اَضْعاف»، (فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثيرَةً) (بقره /245) براي بعضي ديگر ده برابر: (فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها) (انعام /160) در جاي ديگر مي فرمايد: هفتصد برابر! اين يعني چه؟ پيداست که چه کاري در چه وقتي پاداش بيشتري دارد. حضرت زهرا(س) در شب عروسي پيراهن عروسي‌اش را بخشيد. ما مي‌گوييم: آدم يکبار ازدواج مي‌کند، يکبار عروس مي‌شود. در مورد لباس عروسي مي‌شود خيلي کارها انجام داد. مي‌شود مشکل چندين هزار تازه عروس را حل نمود. عروس بعد از عروسي لباس عروسي‌اش را به عروس بعدي هديه کند. اما عروس بعد از عروسي لباس را آويزان مي‌کند! آن وقت دخترها مي‌خواهند عروسي کنند و پيراهن عروسي گران است. با انجام اين کار، يکي از مشکلات اجتماعي حل مي‌شود. بايد از حضرت زهرا(س) ياد گرفت. مي‌شود اين کارها را انجام داد. دختر من مي‌گفت: تا به حال 9 نفر (عروس) پيراهن عروسي مرا پوشيده‌اند. الحمدلله. مگر سعادت يک زن به آويزان کردن لباسش است؟!

مطلبي هم در مورد شب عروسي حضرت زهرا(س) بگويم: شب عروسي حضرت زهرا(س) صد نفر از منافقين کذايي گفتند: امشب علي(ع) ميهماني است. صد نفري برويم تا غذايشان کم بيايد و در شب عروسي، عروس و داماد خجالت بکشند! رفتند و غذا هم خوردند. اما خداوند متعال لطف کرد و آن غذا برکتي پيدا نمود که هرچه کشيدند کم نيامد. آن منافقين هم همان شب ايمان آوردند (مثل قضيه ساحران فرعون) آمدند آبروريزي کنند و بعد هم ايـمان آوردند.

آقايان! خواهش مي‌کنم شما را به آبروي حضرت زهرا(س) اينقدر خرج نتراشيد. در مملکت ما جاهايي است که وقتي کسي مي‌ميرد، صاحب عزا بايد تا چند روز شام و ناهار بدهد! صاحب عزا دو داغ مي‌بيند و مرده نيز زجر مي‌کشد. اين رسم غلطي است و بايد آن را کنار گذاشت. حالا که ماه رمضان نزديک است و خيلي‌ها هم افطاري مي‌دهند، من پيشنهاد مي‌کنم که افطاري را مختصر درست کنيد و در مسجد به تعداد بيشتري افطاري بدهيد. تا مردم هم از مسجد خاطره خوشي داشته باشند. الآن فقط مجالس عزا در مساجد برگزار مي‌شود.

اين که به اين روز مي‌گويند روز مادر، مسجد هم مادر است. مادر بايد به بچه هايش شير بدهد. بايد به بچه هايش (کشورهاي اسلامي) شهامت بدهد. حالا اينکه نمي‌دهد با آن کاري نداريم. ولي مسجد بايد به مردم روحيه بدهد.

و اما زن وشوهري امام علي(ع) و حضرت فاطمه(س): متأسفانه آمار طلاق بالا است. و ريشه بسياري از اختلاف، توقعات است. بسياري از اختلافات از فقر و توقع ناشي مي‌شوند. در خانه فاطمه(ص) ناداري و فقر به اوج خود رسيده بود. ماه عسل علي(ع) و فاطمه(س)، امام علي(ع) در جنگ بود. زندگي در اوج زهد و سادگي و عبادت بود. اما فاطمه(س) فرمود: يا علي(ع)! يکبار هم در عمرم تو را ناراحت نکردم، علي(ع) هم متقابلا اين جمله را فرمود: به به! مي‌شود کوتاه آمد. زندگي را به خاطر چادر و کفش و… تنگ نکنيد. انسان نبايد خود را فداي اين امور کند.

به قدري اينها همديگر را دوست داشتند که اميرالمؤمنين علي(ع) فرمودند: وقتي به خانه مي‌آيم با نگاه به زهرا(س) تمام غصه هايم برطرف مي‌شود. مرد به خانه مي‌آيد و مشکلاتش را با خود مي‌آورد زن هم همينطور! و باعث اختلاف مي‌شود. حديث داريم: زن و شوهري که به هم نيش بزنند نماز هيچکدام مقبول نيست. حديث داريم: از دنياي شما سه چيز را دوست دارم: تلاوت کتاب خدا، انفاق و کمک به محرومين و نگاه کردن در صورت رسول خدا.

به قدري اين دو همديگر را دوست داشتند که حضرت زهرا(س) وصيت نمود که از روي پيراهن، مرا غسل بده! (تا بازوي متورمش را نبيند) اينکه فرمود: تشييع جنازه نيايند، براي تو دهني زدن به کساني بود که او را به شهادت رسانده بودند.

حضرت امير(ع) خيلي مقاوم بود. فرمود: «فَصَبَرْتُ وَ فِي الْعَيْنِ قَذًى» (نهج‌البلاغه/خطبه 3) صبر کردم در حالي که تيغ در چشمم است. و مثل کسي که استخوان در گلويش مانده است. شوخي نمي‌کند. مبالغه هم نمي‌کند. اما در مورد حضرت زهرا(س) فرمود: نمي‌توانم صبر کنم. و داد کشيد.

و اما رابطه شما (معلمين بهزيستي) با حضرت زهرا(س): يک زني بود کند ذهن، از حضرت زهرا(س) سؤالي کرد و حضرت جواب دادند. گفت: نفهميدم. يکبار ديگر حضرت جواب دادند. باز گفت: نمي‌فهمم! حضرت تا ده بار ديگر جواب دادند. زن خجل شد. حضرت فرمود: خجالت نکش، من هر بار که گفتم اجري برايم نوشته مي‌شود. غصه نخور. اين هم فاطمه زهرا(س) و آموزش زنهاي استثنايي. کار سختي است اما اجرش زياد است.

فاطمه زهرا(س) عبادت را به فرزندان خود آموزش مي‌دادند. خدا رحمت کند آيت الله شهيد شاه آبادي را. وقتي مي‌خواست در خانه نماز بخواند، سجاده‌هاي بچه‌ها را هم پهن مي‌کرد. بعد هم بچه‌ها مي‌آمدند و به پدر اقتدا مي‌کردند. وقتي هم وارد خانه مي‌شد و يکي از بچه‌ها را در نماز مي‌ديد به او اقتدا مي‌نمود! اين خانه، خانه اسلامي است. گاهي اوقات نبايد باعث خجالت همسر شد. به طور مثال: غذايش شور شد. شوهر نبايد او را سرزنش کند. حاج شيخ عبدالکريم حائري مؤسس حوزه علميه قم بودند. به مرحوم آيت الله العظمي گلپايگاني پولي دادند و فرمودند: اين پول را به شخصي بدهيد تا براي فلان مرحوم نماز قضا بخواند. ايشان نيز آنرا گرفتند و به آدم محترمي دادند و گفتند: مثلا يک سال نماز بخوان و يک ماه روزه بگير. آيت الله گلپايگاني مي‌گفت: يکروز از جايي مي‌رفتم. ديدم همان شخصي که به او پول داده بودم تا نماز بخواند و روزه بگيرد در حال سيگار کشيدن است! من هم چيزي به او نگفتم. بعد در يک مسيري مرا ديد و سلام کرد و گفت: سي روز روزه را گرفتم و امروز آخرين روز آن است! اگر ما بوديم يقه‌اش را مي‌گرفتيم. ولي آيت الله العظمي گلپايگاني (ره) اين کار را نکردند. ايشان مي‌گفتند: به او هيچ نگفتم. و يک سال نماز قضا براي آن مرحوم خواندم و يک ماه روزه گرفتم! ولي به او نگفتم که: برو نامرد! من ديدم که سيگار مي‌کشيدي تا شرمنده شود. اينها تربيت شدگان اسلامند. يک مرجع تقليد يک سال براي مرده نماز مي‌خواند چون واسطه نامرد بوده است.

از چيزهايي که بايد بگويم اين است که: خدا فاطمه(س) را با نماز گره زده است. فرموده: بعد از نماز، بهترين تعقيبات، تسبيحات حضرت فاطمه(س) است: 34 بار «اللَّهُ أَكْبَرُ»، 33 بار «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و 33 بار «سُبْحَانَ اللَّهِ». و حديث داريم که: هيچ عبادتي بهتر از اين کار نيست. و نيز: ثواب اين کار از خواندن 1000 رکعت نماز مستحبي بيشتر است. آخرين مطلب اينکه: امامان ما(ع) فرمودند: همانطورکه ما به بچه هايمان مي‌گوييم قرآن حفظ کنند، مي‌گوييم: خطبه‌هاي حضرت فاطمه زهرا(س) را نيز حفظ نمايند.