يا اَباذَرْ! اِيّاكَ اَنْ تُدْرِكَكَ الصِّرْعَةٌ عِنْدَ العَثْرَةِ فَلا تُقالُ الْعَثْرَةَ وَ لا تَمَكَّنُ مِنْ الرَّجْعَةِ وَ لا يحْمَدُكَ مَنْ خَلَّفْتَ بِما تَرَكْتَ وَ لا يعْذِرُكَ مَنْ تَقدِمُ عَلَيْهِ بِما اشتْتَغَلْتَ بَهِ.
اى ابوذر! مبادا ناگهان مرگ تو را در حال لغزش و گناه دريابد، پس لغزش و گناه اقاله و جبران نشود و توانايى بازگشت براى تو نباشد، و آن كس كه اندوختهء تو براى او مانده تو را سپاسگذارى نكند، و آن كس كه به سوى او مىروى تو را كه براى اشتغالات مادى و گرد آوردن مال از اداى وظيفه نسبت به او بازماندهاى معذور ندارد.
صرعةيعنى زمين خوردن، اگر انسان در حاليكه غرور دارد، يكدفعه زمين خورد و افتاد، آيا تمّكن از برگشت دارد؟ مسلّما ديگر قدرت بازگشت را ندارد. در بعضى از روايات دارد «اِنْ تُدْرِكَكَ الْصَرْعَةُ قَبْلَ العَثْرَةِ» يعنى قبل از لغزش زمين بخورد دستش به هيچ كجا بند نمىشود. حضرت فرمود: اى اباذر اگر اينطور شوى، كسى كه جانشين تو شده و روى مالت نشسته ترا ستايش نمىكند. يعنى نمىگويد: خدا پدرم را بيامرزد كه براى من اين همه مال گذاشته، و آنچه را كه دست پيشينيان بوده و به دست تو رسيده و سرگرم آن شدى براى تو عذر نيست. انسان نمىتواند بگويد: حالا مالى است كه به من رسيده، پس معذوريم بلكه هم
ـ