مىكنند و ايشان را به انجام اين فريضهء آسمانى دعوت مىنمايند.
رسول گرامى اسلام نيز، موعظه و پند را «بهترين و شايستهترين هديه» مىناميدند و مىفرمودند: «هيچ هديهاى كه مسلمانى جهت برادر دينى خود فرستند، بهتر از كلمهء پندآميز نيست و هيچ صدقهاى از مؤمن در پيشگاه خداوند محبوبتر از موعظه نيست كه به حال مردمى كه پراكنده شدهاند، نفع ببخشد و آنها را گرد هم جمع كند و اين موعظه از عبادت يكساله برتر است.»
پيامبر اسلام (ص) در زمانها و مكانهاى مختلف و به مناسبتهاى گوناگون، زبان به وعظ و اندرز مىگشودند و مردم را از سرچشمهء جوشان حكمتهاى الهى خود، سيراب مىساختند و زنگار غفلت را از آينهء قلب آنان مىزدودند. يكى از مهمترين مواعظى كه رسول خدا (ص) بيان فرمودهاند، موعظهاى است كه ايشان آنرا خطاب به يار وفادارشان، ابوذر غفارى، بيان كردهاند.
در اين موعظه، تنها ابوذر مخاطب رسول خدا (ص) نيست بلكه تمام انسانهاى آزادانديش دنيا در تمام زمانها و مكانها، مخاطب اين پندهاى جاودانى هستند.
اين مواعظ، سرشار از حكمتها وانديشههاى عميق الهى است كه فهم و درك آن مىتواند وسيلهاى براى سير و سلوك باشد، وگنجينهاى از معارف زلال دينى است كه شناخت آن بر همگان واجب است.