عن زراره عنِ ابى جعفر عليه السّلام:قال: ألا ادُلُّكَ علي شَيءٍ لم يستَثنَ فيه رسولُ الله صلّي الله عليه و آله و سلّم؟قلتُ:بلي،قال:الدعاءُ يردُّ اَلقضاءَ و قد اُبرِمَ إبراماَ وَ ضَمَّ أصابِعَهُ[1]زراره مىگويد:امام باقر عليه السّلام به من فرمودند:«آيا تو را به چيزى راهنمايى كنم كه رسول خدا صلّى الله عليه و آله و سلّم هم در آن مورد استثناء نشده؟عرض كردم:بلى! فرمودند ك دعاست كه قضاى حتمى را كه به سختى محكم شده برمىگرداند.آنگاه براى تشبيه و بيان مطلب انگشتانش را به هم چسبانيد؛يعنى اگر چه شدت ابرام آن،مانند ابرام اين انگشتان به هم چسبيده باشد
امام موسى كاظم عليه السّلام مىفرمايند:«عليكم بالدعاءِ فإنَّ الدعاءَ لله و الطَّلب إلي الله يرُدُّ البلاءَ و قد قُدِّرَ وِ قُضِي و لم يبقِ الاّ إمضاؤُهُ،فإذا دُعِي الله عزَّ و جلَّ و سُئِلَ صُرِفَ البَلاء صَرفَةً»بر شما باد دعا! زيرا دعا به درگاه خدا و خواستن از او،بلايى كه مقدر شده و بدان حكم شده را برمىگرداند.عمر بن زيد مىگويد:از امام كاظم عليه السّلام شنيدم كه مىفرمايند: إنّ الدّعاء يرُدُّ ما قَد قُدِّرَ و ما لَم يقدرَّ.قلتُ و ما قد قُدُّرَ عَرَفتُهُ فما لم يقَدُّر؟قالَ:حتّي لا يكون»[2]همانا دعا آنچه را مقدر شده و آنچه را مقدر نشده برمىگرداند.عرض كردم:مقدر شده را دانستيم،مقدر نشده كدام است؟