خواهد بود. سخن گفتن از شخصيت بىنظير فاطمه(عليها السلام) شمّ بهشتى مىخواهد، زيرا پيامبر خدا(ص) فرمود:
«كُلَّما اَشفَقتُ اِلى رائِحَةِ الجَنَّةِ شَمَمتُ رائِحَةَ اِبنَتى فاطِمَة».[1]
«هر زمان مشتاق بوى بهشت مىشوم دخترم فاطمه(عليها السلام) را مىبويم و بوى بهشت از او استشمام مىكنم.»
و در روايتى كه فريقين بر آن تأكيد دارند پيامبر خدا(ص) در شب معراج از بهشت عبور مىكرد، جبرئيل امين از ميوه درخت طوبى به آن حضرت داد و هنگامى كه به زمين بازگشت نطفه فاطمه(عليها السلام) از آن ميوه بهشتى منعقد شد[2] كوثرى كه عطاى ويژه الهى است. موجودى كه زهره سماء و زهراى زمين است. چهرهاى كه ثمرهاش نتيجه هستى است و بانويى كه در شمار معصومين است.[3]