ايمان شرك آورديد؟ در حالىكه قرآن مىفرمايد: آيا نمىجنگيد با گروهى كه عهد شكستند و خواستند رسول خدا را اخراج كنند با آنكه آنان جنگ را آغاز نمودند، آيا از آنان هراس داريد در حالىكه خدا سزوارتر است كه از او بهراسيد اگر كه مؤمنيد. به هوش باشيد كه من مىبينم به تنبلى و تنآسائى هميشگى دل نهادهايد و آنكس را كه سزاوارتر به قبض و بسط امور بود از زمامدارى دور كردهايد. با راحت باش خلوت كردهايد و از تنگناى زندگى سخت و به فراخناى آن رسيدهايد. در اثر آن آنچه را كه حفظ كرده بوديد از دهان بيرون افكنديد و آنچه را كه فرو برده بوديد استفراغ كرديد، پس بدانيد اگر شما و هر كه در زمين است كافر شويد خداى تعالى بىنياز از همگان و ستوده است.
بيان سوز دل و اتمام حجّت
بدانيد آنچه من گفتم با معرفت كامل بود به سستى كه در خوى شما پديد آمده و آشنائى كه قلب شما با بىوفائى و خيانت حاصل نموده است وليكن اينها جوشش دل اندوهگين است و بيرون ريختن خشم و غضب و آنچه كه روانم نمىتواند تحمل كند و جوشش و برونريزى از سينهام و پيش افكندن حجت و دليل و برهان بود. پس خلافت را بگيريد ولى بدانيد كه پشت اين شتر خلافت زخم است و پاى آن تاول كرده و سوراخ است. عار آن باقى است و نشان از غضب خدا دارد و ننگ ابدى و هر كه آن را بگيرد فردا به آتش فروزان خدا كه بر قلبها احاطه مىيابد خواهد رسيد. آنچه مىكنيد در برابر خشم خداست به همين زودى