نام کتاب : BOK29725 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 115
نماز را ادامه دهيد و با نيت فرادى بخوانيد بدون اين كه خجالت بكشند چون درد دين داشتند.
41-ستايش مردم
{a يَابْنَ مَسعُود اِذا مَدَحَكَ النّاسُ فَقالُوا اِنَّكَ تَصُومُ النَّهارَ وَ تَقُومُ اللَّيْلَ وَ اَنْتَ عَلي غَيرِ ذلِك فَلا يَفْرَحْ بِذلِك a}َ هر گاه مردم تو را مدح كردند و گفتند:تو كسى هستى كه روزها روزه و شبها به عبادت مشغول هستى و حال آن كه تو اين طورى نبودى خوشحال نباش.مردم ما روحانيون را پيشواى خود مىدانند و درس و دينشان را از ما مىگيرند از ما تعريف مىكنند و مدح ما را مى گويند و ممكن است واقعيت ما طور ديگرى باشد خوشحال نشويم كه اگر شاد شديم اشتباه كرده ايم بگوييم ما آن طورى كه شما مىگوييد نيستيم.
{/«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ يَفْرَحُونَ بِما اَتَوْا وَّ يَحِبُّونَ اَنْ يُحْمَدُوا بِما لَمْ يَفْعَلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِّنَ العَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ اَليمٌ»[1]/}آنان كه به كردار زشت خود شادمانند و دوست دارند كه مردم به اوصاف پسنديده اى كه هيچ در آنها وجود ندارند آنها را ستايش كنند گمان نكنند كه از عذاب خدا رهايى دارند و براى آنها عذاب دردناك است.