نام کتاب : BOK29725 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 161
مىگيريم كه همه چيز آشكار مى شود و خدا مى فرمايد:هر چه به شما گفتيم به فكر آخرت خود باشيد مىگفتيد،من جا و مقام و مال و كسب دارم.هر چه گفتيم اين ها همراه تو نمى آيند باورتان نمى آيد حالا{/«اَيْنَ شُرَكائُكُمُ الَّذينَ تَزْعُمُونَ»[1]/}كيست كه شما را يارى دهد؟و كجاست آنهايى كه فكر مىكرديد به درد شما خواهند خورد؟در قيامت يا بايد خودت نيرو داشته باشى يا بايد تكيه گاهى براى خود در نظر بگيرى.انبيا و اولياء ما خود،قوت داشتند يعنى خود داراى كمالات و معنويات بودند.اما ما انسانها قوت نداريم پس بايد به فكر يارى كننده باشيم و آن فقط شفاعت اهل بيت(عليهم السلام)است.لااقل كارى كنيم كه شفاعت آنها نصيب ما شود.در اين دنيا ارتباطمان را قطع نكنيم كه هر كس ارتباطش را قطع كند نبايد انتظار داشته باشد كه آنها به فريادش برسند.
امام باقر(عليه السلام) فرمودند: ما نُودِىَ اَحَدٌ بِشَئٍ كَما نُودِىَ بِالْوِلايَةِ[2]آن قدر كه مردم را به ولايت ندا دادند به چيز ديگرى نخواندند.از عبارت برمى آيد كه مردم ذاتاً از ولايت فراريند كه بايد آنها را صدا بزنند.بحمدالله ما برنامههايى داريم كه نشانگر محبت ما به اهل بيت(عليهم السلام) است.اين عزادارى ها مظاهر ولايتند.قضيه اباعبدالله الحسين(عليه السلام)،مظهر ولايت است.تقاضا دارم نگذاريد اين آثار و بركات از بين برود.مجالس روضه و عزادارى براى خاندان عصمت و طهارت را تقويت كنيد،در كربلا مردم ولايت را ترك كردند و دچار اين همه جنايت شدند.امام سجاد(عليه السلام) فرمودند:اى كاش جد ما محمد(ص) بر عكس،