هستند كه در كارهاى خير پيش قدمند و دنبال مال و مقام نيستند از دنيا دست كشيده و براى انجام وظيفه به مناطق محروم مىروند و با تحمل سختيها و رنجها به محرومين كمك مىكنند آنها را با مسائل فقهى و دينى آشنا مىكنند مسائل نماز و روزه و ازدواج و...را به آنها ياد مىدهند.پيغمبران الهى نيز چنين بودند هميشه به مناطق دور افتاده مىرفتند و مردم را با دستورات الهى آشنا كرده و آنها را به سوى خدا دعوت مىكردند.به دنبال كسانى مىرفتند كه از خدا و معنويت دور بودند و آنها را نجات مىدادند.در قديم رسم بود زن هاى فاسده بالاى منازل خود پرچمى نصب مىكردند كه نشانگر حالت گمراهى آنان بود.مردم ديدند حضرت عيسى(عليه السلام) با اينكه جوان است به خانه يكى از اينها مىرود وقتى از آن حضرت سئوال كردند فرمود:
هدف من اصلاح اوست بعد از مدتى مردم ديدند كه آن زن عوض شد و پرچم را پايين آورد و درب خانه را بست.واقعاً بعضى از بندگان خدا خود را به عسر حرج مىاندازند تا ديگران را اصلاح كنند و اين،هنر است نه داشتن مال دنيا.چه بسيار كسانى كه مثل قارون ثروتمند بوده اند اما در تاريخ نامى از آنها برده نمى شود ولى مىبينيم نام انبياء عظام و{a ائمه اطهار(عليه السلام) a}هر روز با عظمت بيشترى برده مى شود.
{a كُلُّ ذلكَ لَمّا خَوَّفَهُمُ اللهُ في كِتابِهِ مِنْ قَوْلِهِ a}{/«وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ اَجْمَعينَ»[1]«لَها سَبْعَةُ اَبْوابٍ لِكُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ»[2]/}وقتى اين آيه نازل شد اصحاب ديدند پيغمبر اكرم(ص) خيلى ناراحت است و گريه مىكنند و اصحاب نمى توانستند علت آن را