خوانسارى) و نقد و بررسى آنها و كاويدن ادلّه، سرانجام قولى را برگزيده، كه گاه اين سخن با سخنِ ديگر فقيهان منطبق بوده و گاه متفرّد است.
ايشان، به حضور منظّم و بدون تعطيل در ايّام درسى و سرِ ساعت، بدوناندكىتأخير - مقيّد بوده، و در روزهاى چهارشنبه به شرح و توضيح حديثى از فرمايشات پيامبر اكرم (ص) مىپردازد - و اگر روزى چهارشنبه، تعطيل باشد اين كار را در روز پيشين آن انجام مىدهد - و از اين رهگذر تاكنون به شرح وصاياى رسول خدا (ص) به اميرالمؤمنين عليهالسّلام، ابوذر غفارى و عبداللََّه بن مسعود توفيق يافته است. (كه شرح وصاياى پيامبر اكرم (ص) به ابوذر به نام انوار اخلاقى «رهتوشه پارسايان» چاپ رسيده است).
معظم له در طول درس، به يكايك پرسشها و اشكالات - هر چند سست و بىپايه - شاگردان خود گوش فرا داده و با خوشرويى و اخلاق حسنه به پاسخ آنها مىپردازد و از شاگردان سختكوش خويش به شايستگى تقدير به عمل مىآورد و بر فراز منبر تدريس، از آنان احترام مىنمايد.
ايشان در خلال درس، نيز به ذكر مطالب مناسب از تاريخ و تفسير و رجال و مواعظ نيز پرداخته