نام کتاب : BOK29763 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 454
- {aمسأله 2725 - a}اگر كسى در مرضى كه به آن مرض مىميرد، مقدارى از مالش را به كسى ببخشد بخشيدن او از اصل مال حساب مىشود پس اگر زيادتر از ثلث باشد بستگى به اجازه ورثه ندارد، و اگر وصيّت كند كه بعد از مردن او مقدارى به كسىبدهند، چنانچه اين مقدار بيشتر از ثلث نباشد يا اگر بيشتر است ورثه اجازه بدهند كه گفته او عملى شود، بايد به آنچه گفته شد عمل كنند و اگر اين مقدار بيشتر از ثلث باشد وورثه هم اجازه ندهند، بايد به مقدار ثلث به كسى كه وصيّت براى او كرده بدهند.
- {aمسأله 2726 - a}اگر وصيّت كند كه ثلث مال او را نفروشند وعايدى آن را به مصرف برسانند، بايد مطابق گفته او عمل نمايند.
- {aمسأله 2727 - a}اگر در مرضى كه به آن مرض مىميرد، بگويد مقدارى به كسىبدهكارم، چنانچه متهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته است، بايد مقدارى را كه معيّن كرده از ثلث او بدهند و اگر متهم نباشد و كسى هم منكر گفته او نشود، بايد از اصل مالش بدهند.
- {aمسأله 2728 - a}كسى را كه انسان وصيّت مىكند كه چيزى به او بدهند بايد وجود داشته باشد، پس اگر وصيّت كند به بچهاش كه ممكن است فلان زن حامله شود چيزى بدهند، باطل است ولى اگر وصيّت كند به بچهاى كه در شكم مادر است چيزى بدهند اگرچه هنوز روح نداشته باشد، وصيّت صحيح است پس اگر زنده به دنيا آمد بايد آنچه را كه وصيّت كرده به او بدهند و اگر مرده به دنيا آمد، وصيّت باطل مىشود و آنچه را كه براى او وصيّت كرده، ورثه ميان خودشان قسمت مىكنند.
- {aمسأله 2729 - a}اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده چنانچه به اطلاع وصيّت كننده برساند كه براى انجام وصيّت او حاضر نيست، لازم نيست بعد از مردن او به وصيّت عمل كند ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيّت حاضر نيست در صورتى كه مشقّت نداشته باشد، بايد وصيّت او را انجام دهد و نيز اگر وصى پيش از مرگ، موقعىملتفت شود كه مريض به واسطه شدّت مرض نتواند به ديگرى وصيّت كند بنابر احتياط واجب بايد وصيّت را قبول نمايد.
نام کتاب : BOK29763 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 454