صورتى كه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول وغائط جلوگيرىنمايد، اگرچه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، احتياط واجب آن است كه خود را معالجه نمايد.
- {aمسأله 321 - a}كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايى را كه در وقت مرض مطابق وظيفهاش خوانده قضا نمايد ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، احتياطاً بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
چيزهائى كه بايد براى آنها وضو گرفت
- {aمسأله 322 - a}براى پنج چيز وضو گرفتن واجب است: {aاوّلa} براى نمازهاى واجب غير از نماز ميّت، {aدومa} براى سجده وتشهد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز حدثى از او سر زده مثلاً بول كرده باشد و احتياط واجب آن است كه براى سجده سهو هم وضو بگيرد، {aسومa} براى طواف واجب خانه كعبه، {aچهارمa} اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد، {aپنجمa} براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده، يا بيرون آوردن آن از مستراح ومانند آن، در صورتى كه مجبور باشد، دست يا جاى ديگر بدن خود را بخط قرآن برساند، ولى چنانچه معطّل شدن به مقدار وضو بىاحترامى به قرآن است، بايد بدون اين كه وضو بگيرد، قرآن را از مستراح ومانند آن بيرون آورد، يا اگر نجس شده آب بكشد.
- {aمسأله 323 - a}مس نمودن خط قرآن، يعنى رساندن جايى از بدن بخط قرآن براى كسى كه وضو ندارد حرام است، و احتياط استحبابى آن است كه موى خود را هم بخطّ قرآن نرساند، ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگر ترجمه كنند مسّ آن اشكال ندارد.
- {aمسأله 324 - a}جلوگيرى بچه و ديوانه از مسّ قرآن واجب نيست ولى اگر مسّ نمودن آنان بىاحترامى بقرآن باشد، بايد از آنان جلوگيرى كنند.
- {aمسأله 325 - a}كسى كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانى