دوم زنى كه ازخون پاك نمىشود ولى دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن خون او نشانههاى حيض را دارد، يعنى غليظ وسياه وگرم است و با فشار وسوزش بيرون مىآيد وبقيه خونهاى او نشانه استحاضه را دارد وشماره روزهايى كه خون او نشانه حيض دارد، در هر دو ماه يك اندازه نيست مثلاً در ماه اوّل از اوّل ماه تا هفتم و در ماه دوم از اوّل ماه تا هشتم خون او نشانههاى حيض وبقيّه نشانهء استحاضه را داشته باشد، كه اين زن هم بايد روز اوّل ماه را روز اوّل عادت حيض خود قرار دهد.
سوم زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن سه روز يا بيشتر خون حيض ببيند و بعد پاك شود ودو مرتبه خون ببيند وتمام روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز بيشتر نشود ولى ماه دوم كمتر يا بيشتر از ماه اوّل باشد، مثلاً در ماه اوّل هشت روز و در ماه دوم نه روز باشد كه اين زن هم بايد روز اوّل ماه را روز عادت حيض خود قرار دهد.
- {aمسأله 492 - a}زنى كه عادت وقتيّه دارد، اگر در وقت عادت خود يا دو سه روز پيش از عادت يا دو سه روز بعد از عادت خون ببيند به طورى كه بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته، اگرچه آن خون نشانههاى حيض را نداشته باشد، بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض گفته شده رفتار نمايد و اگر بعد بفهمد حيض نبوده، مثل آن كه پيش از سه روز پاك شود، بايد عبادتهايى را كه بجا نياورده، قضا نمايد.
- {aمسأله 493 - a}زنى كه عادت وقتيّه دارد، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند ونتواند حيض را به واسطه نشانههاى آن تشخيض دهد، بايد شماره عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، چه پدرى باشند چه مادرى، زنده باشند يا مرده، ولى در صورتىمى تواند عادت آنان راحيض خود قرار دهد كه شماره روزهاى حيض همه آنان يك اندازه باشد و اگر شماره روزهاى حيض آنان يك اندازه نباشد، مثلاً عادت بعضى پنج روز وعادت بعضى ديگر هفت روز باشد نمىتواند عادت آنان را حيض خود قرار دهد، مگر كسانى كه عادتشان با ديگران فرق دارد به قدرى كم باشند كه در مقابل آنان هيچ حساب شوند، كه در اين صورت بايد عادت بيشتر آنان را حيض خود قرار دهد.