و آن هنگام كه مردم به حج بىاعتنايى كنند، عذاب الهى بر آنان فرود مىآيد؛ «لو ترك النّاس الحجّ، لنزل عليهم العذاب.» (وسائل الشيعه، ج 11، ص 21)
«حج» فريضهاى ويژه و منحصر به فرد و جامع معارف الهى و دربرگيرنده تمامى عبادات است. حج همچون زكات و خمس، عبادتى مالى، همچون نماز عبادتى بدنى و قولى، همچون جهاد عبادتى عملى و وجودى و همچون روزه عبادتى عدمى و امساكى است.
از جنبهى فردى، حجّ نشانهى عبوديّت محض و خضوع و خشوع خالص در پيشگاه حضرت حقّ است و ازاينرو برآورندهى مهمترين آرزوى بشر، يعنى فلاح و رستگارى اوست، با اداى حج، گناهان بخشيده مىشود و پاداشى جز بهشت براى آن نيست، زائران بيت اللّه الحرام، ضيوف خداى رحمان و دعايشان مستجاب است.
از جنبه اجتماعى حجّ در ميان همهى فرائض اسلامى بىهمتاست، مظهرى از قدرت و عزّت و اتّحاد امّت اسلامى است. هيچ فريضهاى بدينسان به آحاد مسلمين