{/وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ[1]/}
«بدانيد هر گونه غنيمتى به دست آوريد، خمس آن براى خدا، براى پيامبر و براى ذى القربى و يتيمان و مسكينان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا ايمان آوردهايد»
خداوند در اين آيه شريفه، به صراحت، حكم به وجوب خمس نموده است به ويژه ادامه آيه كه مىفرمايد: إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ«اگر به خدا ايمان آورده ايد»؛ مفهوم اين فراز آن است كه شرط داشتن ايمان، خمس دادن است و اگر كسى از پرداخت خمس خوددارى كند و اين فريضه بزرگ را انجام ندهد، به خدا ايمان ندارد. عبارت إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ اهمّيّت و عظمت خمس را مضاعف مى نمايد.