نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 208
جايگاه كسانى كه اميدوار به ديدار ما نيستند و به زندگى دنيا دل بسته و خشنودند و از آيات ما غافلند (7) به سبب كردارشان در آتش است (8) پروردگار مؤمنان صالح را به جزاى ايمانشان به باغهاى پرنعمتى هدايت مىكند كه جويباران در آن جارى است. (9) دعايشان در آن «خداوندا تو منزهى» باشد و درودشان «سلام» و پايان دعايشان «ستايش مر خداى را كه پروردگار جهانيان است.» (10) اگر خدا هم مثل مردم كه در تصاحب خوبيها عجولند، در عذابشان تعجيل كند، مرگشان فرا مىرسد لكن كسانى را كه به ديدار ما اميد ندارند رها مىكنيم تا در طغيان خود سرگردان بمانند. (11) چون زيانى به آدمى برسد، در هر حالت كه باشد- به پهلو خفته يا نشسته و يا ايستاده- ما را به دعا مىخواند، اما وقتى رنج او را برطرف كرديم چنان مىرود كه گويى هرگز براى دفع مشكل خود ما را نخوانده بود، بدين گونه كردار مسرفان در نظرشان زينت داده شده است. (12) امتهاى پيش از شما را در حال ستمكارى هلاك كرديم و اين در شرايطى بود كه پيامبران آنها با دلايل روشن به سويشان آمدند ولى آنها ايمان نياوردند، بدين گونه ستمكاران را كيفر مىدهيم. (13) پس از آن شما را در روى زمين جانشين آنها قرار داديم تا دريابيم كه چگونه عمل مىكنيد. (14)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 208