نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 261
اين پيامى براى مردم است تا بدان بيم يابند و بدانند كه او معبودى است يكتا تا خردمندان پند گيرند. (52) سوره حجر (15) (شامل نود و نه آيه- مكى) به نام خداوند بخشنده مهربان الف. لام. را. اين آيات كتاب و قرآن مبين است. (1) چه بسا كافران آرزو مىكنند كه كاش مسلمان بودند، (2) بگذار آنها بخورند و خوشگذرانى كنند و آرزوها سرگرمشان دارد، به زودى خواهند فهميد. (3) ما هيچ ديارى را هلاك نكرديم مگر آن كه مهلت و مجالى معلوم داشت. (4) هيچ امتى بر اجل خود پيشى نمىگيرد و از آن عقب نخواهد افتاد. (5) گفتند: «اى كسى كه قرآن بر تو نازل شده است بىترديد ديوانهاى. (6) اگر راست مىگويى چرا فرشتگان را براى ما نمىآورى؟» (7) ما فرشتگان را جز به حق نخواهيم فرستاد و هر گاه بفرستيم ديگر مهلتى در ميان نخواهد بود. (8) ما قرآن را نازل كرديم و خود از آن حفاظت مىكنيم. (9) ما پيش از تو رسولان خود را به ميان امتهاى پيشين فرستاديم. (10) و هيچ پيامبرى به سويشان نيامد جز آن كه مسخرهاش كردند. (11) اين چنين قرآن را در دل گنهكاران راه مىدهيم. (12) آنها به آن ايمان نمىآورند و روش پيشينيان نيز چنين بود. (13) اگر درى از آسمان به روى آنها مىگشوديم كه مرتب در آن عروج مىكردند، (14) باز هم مىگفتند: ما را چشم بندى كردهاند! بلكه ما قومى سحر شدهايم. (15)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 261