هر كس بترسد كه از وصيت كنندهاى خطا يا ناروايى سر بزند، و ميانشان سازش دهد، مرتكب گناهى نشده است، خداوند آمرزنده مهربان است. (182) اى مؤمنان، بر شما روزه مقرر شد، همان گونه كه بر پيشينيانتان هم واجب شده بود، باشد كه پرهيزگار شويد. (183) هر كس از شما كه روزهايى چند بيمار يا مسافر بود به همان تعداد از روزهاى ديگر روزه بدارد، و كسانى كه توانايى انجام آن را ندارند فديهاش اين است كه بايد تهيدستى را غذا دهند و كسى كه كار خيرى را پذيرا شود براى او بهتر است و اگر بدانيد، روزه داشتن براى شما بهتر است. (184) ماه رمضان ماهى است كه قرآن، رهنمود مردمان و نشانههاى هدايت و متمايز كننده حق از باطل، در آن نازل شده است. آن كس كه ماه رمضان را دريابد بايد روزه بگيرد و آن كه بيمار و يا در سفر بود روزهاى ديگرى را به جاى آن روزه بدارد تا شمارههاى روزه كامل شود، خداوند آسانى را براى شما مىخواهد نه دشوارى را. خدا را به سبب هدايتتان به عظمت ياد كنيد، باشد كه او را سپاس داريد. (185) آن گاه كه بندگانم درباره من از تو بپرسند:- من نزديكم و هر كه مرا بخواند دعايش را اجابت مىكنم. آنها بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان بياورند تا راهشان را بيابند. (186)