نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 347
آرى حق را براى آنها فرستاديم، باز دروغ مىگويند. (90) خدا هرگز فرزندى بر نگزيده است و معبود ديگرى با او نيست و اگر چنين بود هر معبودى مخلوقات خودش را به يك سو مىبرد و بر يكديگر برترى مىجستند، خداوند از توصيفى كه آنها مىكنند منزه است. (91) داننده پنهان و آشكار است و بالاتر از آن است كه برايش شريك قائل شوند. (92) بگو: «پروردگارا! كاش چيزى را كه به آنها وعده داده شده است به من نشان مىدادى. (93) پروردگارا! مرا در زمره ستمكاران قرار مده.» (94) - ما قادريم آنچه را به آنها وعده دادهايم به تو نشان دهيم. (95) بدى را با بهى دفع كن ما به آنچه توصيف مىكنند آگاهتريم. (96) بگو: «پروردگارا! من از وسوسههاى شياطين به تو پناه مىآورم. (97) پروردگارا! از اينان كه نزد من حضور مىيابند به تو پناه مىبرم.» (98) زمانى كه مرگ يكى از آنها فرا رسد گويد: «پروردگارا! مرا بازگردان، (99) شايد از اعمال صالح وانهاده چيزى را انجام دهم.»- هرگز، اين سخن كه مىگويد لقلقه زبان است و پشت سرشان تا روزى كه برانگيخته شوند حايلى است. (100) آن گاه كه در صور دميده شود، در آن روز نسبتى در ميان نيست و از حال يكديگر نپرسند. (101) كسانى كه كفه ترازوى اعمالشان سنگين است رستگارانند، (102) و سبك ميزانها كسانيند كه به خود زيان رساندهاند و در جهنم جاودانند. (103) آتش چهرههايشان را مىسوزاند و در دوزخ ترشرويانند. (104)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 347