نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 374
از كسى كه شما و اقوام پيشين را آفريد بترسيد.» (184) گفتند: «تو سحر شدهاى. (185) تو نيز بشرى مانند ما هستى و گمان ما اين است كه دروغ مىگويى، (186) اگر راست مىگويى، پارهاى از آسمان را بر سر ما بينداز.» (187) گفت: «پروردگار من بهتر مىداند شما چه مىكنيد.» (188) سرانجام او را تكذيب كردند و عذاب روز سايه سار آنها را در خود گرفت كه اين عذاب روز بزرگى بود. (189) در اين ماجرا عبرتى است ولى بيشتر آنها ايمان نياوردند (190) و مسلما پروردگار تو نيرومندى مهربان است. (191) اين قرآن از سوى پروردگار جهانيان نازل شده است (192) و روح الامين (جبرئيل) آن را به زبان عربى فصيح بر قلب تو نازل كرده است تا از انذار كنندگان باشى. (193) و روح الامين (جبرئيل) آن را به زبان عربى فصيح بر قلب تو نازل كرده است تا از انذار كنندگان باشى. (194) و روح الامين (جبرئيل) آن را به زبان عربى فصيح بر قلب تو نازل كرده است تا از انذار كنندگان باشى. (195) به راستى وصف آن در كتب پيشينيان نيز آمده است، (196) آيا همين نشانه كافى نيست كه علماى بنى اسرائيل به خوبى از آن خبر دارند. (197) اگر آن را بر يكى از اعجميان نازل مىكرديم (198) و براىشان مىخواند به آن ايمان نمىآوردند. (199) بدين گونه قرآن را در دل گنهكاران وارد مىكنيم. (200) آنها قبل از ديدن عذاب دردناكى كه (201) از آن غافل بودهاند و ناگهان به آنها مىرسيد ايمان نمىآوردند. (202) مىگويند: «آيا مهلتى به ما داده خواهد شد؟ (203) چرا براى رسيدن به عذاب ما شتاب مىكنند؟» (204) ديديد اگر چند سالى بهرهمندشان ساختيم (205) آن گاه عذابى كه وعده داده شده است به آنها رسيد، (206)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 374