نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 394
گفت: «اين اموال را به مدد علمى كه داشتم به دست آوردهام.» آيا نمىدانست كه خدا پيش از او اقوامى را هلاك كرد كه از او نيرومندتر و ثروتمندتر بودند و از گناه بدكاران پرس و جو نمىشود. (78) با آرايش تمام در برابر قومش حضور يافت، خواستاران زندگى دنيا گفتند: «كاش نظير آنچه به قارون داده شده است ما نيز داشتيم چرا كه او نصيب بزرگى برده است.» (79) عالمان گفتند: «واى بر شما! ثواب الهى براى ايمان آوردگان و نيكوكاران بهتر است، اما جز صابران بدان نخواهند رسيد.» (80) پس آن گاه ما او و خانهاش را در زمين فرو برديم و در برابر خدا هيچ كس را نداشت كه ياريش كند. و او نبايد يارى مىشد. (81) آنان كه ديروز آرزو مىكردند به جاى او باشند مىگفتند: «واى بر ما گويى خدا روزى هر كس از بندگانش را بخواهد فراوان دهد يا تنگ گيرد، اگر خدا بر ما منت ننهاده بود ما را نيز به قعر زمين فرو مىبرد. اى واى گويى كافران هرگز رستگار نمىشوند.» (82) سراى آخرت فقط براى كسانى است كه در زمين برترى طلب نيستند و نمىخواهند فساد كنند و سرانجام نيك از آن پرهيزگاران است. (83) براى هر كس كه عملى نيك انجام دهد پاداشى بهتر از آن است و آنان كه مرتكب عمل بدى شدهاند كيفرى جز به اندازه اعمالشان نخواهند داشت. (84)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 394