نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 409
اگر بادى بفرستيم كه ببينند كاشتههايشان را زرد مىكند راه كفران پيش مىگيرند. (51) تو نمىتوانى صداى خود را به مردگان بشنوانى و سخنت را به كرانى كه رو مىگردانند بشنوانى، (52) و نيز نمىتوانى هدايت كننده نابينايان از گمراهى باشى. تو نمىتوانى بشنوانى جز به آنان كه به نشانههاى ما ايمان دارند و خود مطيعند. (53) خداست كه آفريدههاى ضعيف چون شما را آفريد و پس از ناتوانى نيرو بخشيد و پس از نيرومندى ناتوانى و پيرى را قرار داد، هر چه بخواهد مىآفريند و او داناى تواناست. (54) روزى كه قيامت برپا شود گنهكاران سوگند ياد مىكنند كه جز ساعتى درنگ نداشتهاند. آرى اين چنين از درك حقيقت محروم مىشوند. (55) عالمان مؤمن مىگويند: «شما به فرمان خدا تا روز قيامت درنگ كرديد و اكنون روز رستاخيز است ولى شما نمىدانستيد.» (56) در آن روز پوزش ستمكاران سودى ندارد و توبه آنان پذيرفته نخواهد شد. (57) ما در اين قرآن براى مردم هر گونه مثلى آورديم و اگر آيهاى براى آنها بياورى، كافران خواهند گفت: «شما ياوه گويانى بيش نيستيد.» (58) خداوند اينگونه بر دلهاى نادانان مهر مىزند. (59) پس صبر پيشه كن كه وعده خدا حق است و هرگز آنان كه ايمان ندارند تو را سبكسر نگردانند. (60)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 409