نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 411
لقمان را فرزانگى داديم: «شكر خدا را به جاى آور كه هر كس شكر كند، به سود خود سپاس گفته است و آن كس كه كفران كند، خدا بىنياز و ستوده است.» (12) هنگامى كه لقمان فرزندش را پند داد، گفت: «اى پسرك من! چيزى را شريك خدا قرار نده كه شرك ستم بزرگى است.» (13) به انسان سفارش پدر و مادرش را كرديم. مادر به او حامله شد و هر روز ناتوانتر مىشد و پس از دو سال او را از شير بازگرفت و سفارش كرديم كه بايد سپاسگزار من و پدر و مادرت باشى كه بازگشت به سوى من است. (14) اگر آن دو بكوشند كه ندانسته چيزى را شريك من قرار دهى اطاعتشان مكن ولى در دنيا با آنها به شايستگى رفتار كن و پيرو راه كسانى باش كه به سوى من آمدهاند، بازگشت همه به سوى من است و من شما را از اعمالتان آگاه مىكنم. (15) اى پسرك من. اگر عملى به اندازه دانه خردل در درون سنگى يا در آسمانها يا در زمين باشد خداوند به حسابش مىآورد زيرا خدا دقيق و آگاه است. (16) اى پسرك من. نماز را برپا دار و امر به معروف و نهى از منكر كن و در برابر مصائبى كه بر تو مىرسد شكيبا باش كه اين از كارهاى سترگ است، (17) و با بىاعتنايى از مردم روى مگردان و با غرور بر زمين راه مرو كه خداوند خودپسندان را دوست ندارد (18) و در راه رفتن اعتدال را رعايت كن و صدايت را بلند مكن زيرا ناخوشايندترين صداها صداى خران است. (19)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 411