نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 456
گويند: «چرا مردمانى را كه از اشرار مىشمرديم (62) و مسخرهشان مىكرديم نمىبينيم؟ آيا از نظر دور ماندهاند؟» (63) منازعه دوزخيان يك واقعيت است. (64) بگو: «من فقط هشدار دهندهاى هستم و هيچ معبودى جز خداى يكتاى قهار نيست. (65) پروردگار آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست كه پيروزمند آمرزنده است.» (66) بگو: «اين همان خبر بزرگ است (67) كه شما از آن روى گردانيد.» (68) هنگامى كه ساكنان عالم بالا با يكديگر جدال مىكردند، من از آن بىخبر بودم. (69) بر من وحى نمىشود جز اين كه هشدار دهندهاى روشنگر هستم. (70) چون پروردگارت به فرشتگان فرمود: «من انسانى را از گل مىآفرينم (71) و هنگامى كه درستش كردم و از روح خود در آن دميدم همگى سجدهاش كنيد.» (72) آن گاه همه فرشتگان سجده كردند (73) جز ابليس كه كبر ورزيد و كافر شد. (74) فرمود: «اى ابليس! چه چيز تو را از سجده كردن بر چيزى كه من آن را با قدرت خود آفريدهام مانع شد، آيا كبر ورزيدى يا برتر بودى؟» (75) گفت: «من از او بهترم! مرا از آتش آفريدهاى و او را از گل.» (76) فرمود: «از اينجا خارج شو كه رانده شدى (77) و تا روز قيامت به لعنت من گرفتار باشى.» (78) گفت: «پروردگارا! تا روزى كه برانگيخته شوند به من مهلت بده.» (79) فرمود: «به تو مهلت داديم. (80) تا روز و زمان معلوم.» (81) گفت: به عزتت سوگند كه همهشان را گمراه خواهم كرد، (82) جز بندگان مخلصت را. (83)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 456