نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 481
علم به قيامت را تنها خدا دارد و هيچ ميوهاى از غلافش بيرون نمىآيد و هيچ مادهاى باردار نمىشود و نمىزايد مگر به علم و آگاهى او. روزى كه آنها را ندا دهد كه شريكان من كجايند؟ گويند: «ما بدرگاه تو اعلام كرديم كه از ما كسى بر شرك گواهى نمىدهد.» (47) آنچه را پيش از اين مىخواندند نابود شد و دريافتند كه راه گريزى ندارند. (48) انسان از تقاضاى خير خسته نمىشود و چون بدى به او برسد مأيوس و نااميد مىشود، (49) اگر پس از محنتى كه به او رسيده است رحمتى به او بچشانيم مىگويد: «اين حق من است و گمان نمىكنم قيامتى برپا شود و اگر هم به سوى پروردگارم باز گردم آنچه براى من نيكوتر است، نزد اوست.» آن گاه كافران را به كردارشان آگاه خواهيم كرد و عذابى سخت به آنها مىچشانيم. (50) هر گاه نعمتى به آدمى عطا كنيم روى بگرداند و متكبرانه از حق دور شود و اگر شرى به او برسد دعا و تقاضايش افزون مىشود. (51) بگو: «به من خبر دهيد اگر اين قرآن از جانب خدا بود و شما به آن ايمان نياورديد، گمراهتر از كسى كه با آن مخالفت كند كيست؟» (52) به زودى نشانههاى خود را در آفاق و در وجود خودشان به آنها نشان خواهيم داد تا آشكار شود كه او حق است. آيا گواهى پروردگارت بر همه چيز كفايت نمىكند؟ (53) آگاه باش كه آنها نسبت به ديدار پروردگارشان شك دارند و بدان كه او بر همه موجودات احاطه دارد. (54)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 481