نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 489
و آن كه از آسمان آب كافى فرستاد كه زمين موات را بدان زنده كرديم، اينچنين (پس از مرگ) از آن خارج مىشويد، (11) و همان كسى كه همه اصناف را آفريد و براى شما از كشتى و چارپايان مركبها قرار داد كه سوار شويد (12) و بر پشتشان قرار گيريد، پس نعمت پروردگارتان را به ياد آوريد و بگوييد: «منزه است آن كس كه اينها را رام كرد كه ما را توان آن نبود (13) و ما به سوى پروردگارمان باز مىگرديم.» (14) براى خدا از ميان بندگانش فرزندى قرار دادند، به راستى كه انسان آشكارا ناسپاس است. (15) آيا از ميان مخلوقاتش دختران را براى خود برگزيده است و پسران را براى شما؟ (16) چون به يكى از مشركان مژده تولد چيزى را دهند كه به خداى رحمان نسبت دادهاند، چهرهاش سياه گردد و خشم خود فرو برد. (17) آيا آن كه در پيرايه پروريده آيد و در پيكار نمودى ندارد (از آن خداست) (18) و فرشتگان را كه بندگان خداى رحمان هستند، مادينگان پندارند، مگر به هنگام آفرينش آنها حضور داشتهاند؟ به زودى شهادتشان نوشته خواهد شد و از آن بازخواست مىشوند. (19) گفتند: «اگر خداى رحمان اراده مىكرد ما پرستنده آنها نمىشديم.» به اين امر نيز علمى ندارند و جز دروغ نمىگويند. (20) مگر پيش از قرآن كتابى براىشان فرستاديم كه به آن تمسك مىجويند؟ (21) اما آنها گفتند: «ما نياكان خود را بر آيينى يافتيم و از آنها پيروى مىكنيم.» (22)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 489