نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 500
آيا آن كس را ديدهاى كه هواى نفس خويش را معبود خود قرار داد، و خدا او را آگاهانه در گمراهى واگذاشت و بر گوش و دلش مهر نهاد و بر ديدگانش پرده افكند؟ اگر خدا هدايت نكند چه كسى او را هدايت خواهد كرد، چرا پند نمىگيرند؟ (23) گفتند: «جز زندگى دنيا چيزى در كار نيست، زندگى مىكنيم و مىميريم و جز دهر (طبيعت) هلاكمان نمىكند.» آنان بدان علم ندارند و جز در وهم و خيال نيستند. (24) چون آيات روشن ما بر آنها خوانده شود دليلى در برابر آن ندارند جز اين كه بگويند: «اگر راست مىگوييد، نياكان ما را به زندگى برگردانيد.» (25) بگو: «خدا شما را زنده مىكند و باز مىميراند و بار ديگر در روز قيامت- كه ترديدى در آن نيست- جمعتان مىكند ولى غالب مردم نمىدانند.» (26) فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداست، روزى كه قيامت برپا شود اهل باطل زيان خواهند كرد، (27) در آن روز هر گروهى را خواهى ديد كه به زانو درآمدهاند و هر امتى براى گرفتن نامه اعمالش خوانده شود و در آن روز در برابر آنچه انجام دادهايد جزا خواهند داد: (28) «اين نامه ماست كه به حق بر شما سخن مىگويد زيرا كارهايى را كه مىكرديد مىنوشتيم.» (29) پروردگار، مؤمنان نيكوكار را به رحمت خود واصل مىكند و اين رستگارى آشكار است. (30) - اما كافران! مگر آيات من بر شما خوانده نشد كه شما تكبر كرديد و مردمى گناهكار بوديد؟ (31) و چون گفته مىشد كه وعده خدا راست است و در قيامت شكى نيست، مىگفتيد: «ما نمىدانيم قيامت چيست؟» ما فقط گمانى داريم و به يقين نرسيدهايم. (32)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 500