نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 564
به زودى بر بينيش داغ گذاريم. (16) ما آزمايششان كرديم، آن گونه كه باغداران را آزموديم، آن گاه سوگند ياد كردند كه صبحگاهان ميوههاى باغ را بچينند، (17) ولى ان شاء اللَّه نگفتند، (18) در گرما گرم خواب عذابى فراگير باغ را درهم پيچيد (19) و آن (باغ سبز و خرم) خشكستانى بىبر شد. (20) صبحگاهان يكديگر را ندا دادند (21) كه اگر قصد چيدن ميوه را داريد به كشتزارهايتان رو كنيد، (22) و به حركت درآمدند و آهسته مىگفتند: (23) «امروز نگذاريم كه يك فقير هم بر شما وارد شود.» (24) بامدادان با قدرت تمام به قصد جلوگيرى از بينوايان قيام كردند. (25) و هنگام برخورد با آن وضع گفتند: «ما راه گم كردهايم؛ (26) نه، بلكه محرومانيم.» (27) عاقلترينشان گفت: «مگر نگفتم چرا تسبيح خدا نمىگوييد؟» (28) گفتند: «پروردگار ما منزه است و بىترديد ما خطا كاريم.» (29) و رو به هم به ملامت گفتند: (30) «واى بر ما كه خطا كرديم. (31) شايد پروردگارمان در عوض چيز بهترى به ما بدهد. ما دل به خدا بسته داريم.» (32) عذاب چنين است، اگر بدانيد عذاب آخرت عظيمتر است. (33) پرهيزگاران را نزد پروردگارشان باغهاى پرنعمت است. (34) آيا مسلمانان را همانند خطاكاران قرار دهيم؟ (35) چه شده؟ چگونه داورى مىكنيد؟ (36) مگر كتابى داريد كه در آن مىخوانيد؟ (37) و هر چه بخواهيد در آن مىيابيد. (38) يا با ما پيمانى بستهايد كه تا روز قيامت دوام دارد؟ كه به هر چه حكم كنيد حق با شما باشد. (39) از آنها بپرس كدامين كس در برابر آن متعهد است، (40) و يا شريكانى دارند. اگر راست مىگويند شريكان خويش را بياورند. (41) روزى كه كار بالا گيرد و به سجده خوانده شوند و نتوانند، (42)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 564