- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 132 | ||||
|
فقط كسانى [دعوتت را] پاسخ مى‌دهند كه [سخنانت را با دقّت، تدبّر، انديشه و تفكّر] مى‌شنوند، [مشركان و كافران لجوج، مردگانند] و خدا مردگان را [در قيامت] برمى‌انگيزد، آنگه [براى حسابرسى] به سوى او بازگردانده مى‌شوند. (36) و [مرده‌دلان] گفتند: چرا معجزه‌اى از سوى پروردگارش [همانند معجزات پيامبران گذشته] بر او نازل نمى‌شود؟ بگو: يقيناً خدا قدرت دارد كه معجزه‌اى [نظير آنچه آنان درخواست دارند] نازل كند، ولى [اين‌گونه درخواست‌هاى نابجا به سبب اين است كه] بيشترشان [شرايط و موقعيت‌ها را] نمى‌دانند. (37) و هيچ جنبنده‌اى در زمين نيست، و نه هيچ پرنده‌اى كه با دو بال خود پرواز مى‌كند، مگر آنكه گروه‌هايى مانند شمايند؛ ما چيزى را در كتاب [تكوين از نظر ثبت جريانات هستى و برنامه‌هاى آفرينش] فروگذار نكرده‌ايم، سپس همگى به سوى پروردگارشان گردآورى مى‌شوند. (38) كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، كرها و لال‌هايى فرو رفته در تاريكى‌هاى جهل و گمراهى‌اند؛ خدا هر كه را بخواهد [به كيفر تكذيب آياتش] گمراه مى‌كند، و هر كه را بخواهد [به پاداش تصديق آياتش] بر راه راست قرار مى‌دهد. (39) بگو: اگر راستگوييد به من خبر دهيد چنانچه عذاب خدا بر شما درآيد يا قيامت به شما رسد، آيا كسى را جز خدا [براى يارى خويش] مى‌خوانيد؟ (40) [قطعاً چنين نيست] بلكه فقط خدا را مى‌خوانيد، و او هم اگر بخواهد آسيب و گزندى كه به سبب آن او را خوانده‌ايد برطرف مى‌كند، و [آن زمان است كه] بت‌هايى كه براى او شريك قرار مى‌دهيد، فراموش مى‌كنيد. (41) و بى‌ترديد ما به سوى امت‌هايى كه پيش از تو بودند [پيامبرانى] فرستاديم؛ پس آنان را [هنگامى كه با پيامبران به مخالفت و دشمنى برخاستند] به تهيدستى و سختى و رنج و بيمارى دچار كرديم، باشد كه [در پيشگاه ما] فروتنى و زارى كنند. (42) پس چرا هنگامى كه عذاب ما به آنان رسيد، فروتنى و زارى نكردند؟ بلكه دل‌هايشان سخت شد و شيطان، اعمال ناپسندى كه همواره مرتكب مى‌شدند در نظرشان آراست. (43) پس چون حقايقى را كه [براى عبرت گرفتنشان] به آن يادآورى شده بودند، فراموش كردند، درهاى همه نعمت ها را به روى آنان گشوديم، تا هنگامى كه به آنچه داده شدند، مغرورانه خوشحال گشتند، به ناگاه آنان را [به عذاب] گرفتيم، پس يكباره [از نجات خود] درمانده و نوميد شدند. (44) |
||||
| نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 132 | ||||
|
www.eShia.ir