نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 166
پس هنگامى كه رفاه و نعمت به آنان روى مىكرد، مىگفتند: اين به سبب [شايستگىِ] خود ماست، و چون گزند و آسيبى به آنان مىرسيد، به موسى و همراهانش فال بد مىزدند؛ آگاه باشيد كه [سررشته و] علت شومى و نحوست فرعونيان [كه عكسالعمل زشتىهاى خود آنان است] نزد خداست، ولى بيشترشان نمىدانند. (131) فرعونيان گفتند: [اى موسى! از دعوتت دست بردار كه] هر چه را به عنوان معجزه براى ما بياورى تا به وسيله آن ما را جادو كنى به تو ايمان نمىآوريم. (132) پس ما توفان و هجوم ملخ و شپش و قورباغه و آلوده شدن وسايل زندگى را به خون كه عذابهاى گوناگونى بود به سوى آنان فرستاديم، باز هم تكبّر و سركشى كردند و گروهى مجرم و گناهكار بودند. (133) و هرگاه عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: اى موسى! پروردگارت را به پيمانى كه با تو دارد [و آن مستجاب كردن دعاى توست] براى ما بخوان كه اگر اين عذاب را از ما برطرف كنى يقيناً به تو ايمان مىآوريم و بنىاسرائيل را با تو روانه مىكنيم. (134) پس هنگامى كه عذاب را تا مدتى كه [مىبايد همه] آنان به پايان مهلت آن مىرسيدند از ايشان برطرف مىكرديم، به دور از انتظار پيمانشان را مىشكستند. (135) نهايتاً به سبب اينكه آيات ما را تكذيب كردند، و از آنها غافل و بىخبر بودند، از آنان انتقام گرفتيم و در دريا غرقشان كرديم. (136) و به آن گروهى كه همواره ناتوان و زبونشان شمرده بودند، نواحى شرقى و غربى آن سرزمين را كه در آن [از جهت فراوانى نعمت، ارزانى و حاصلخيزى] بركت قرار داده بوديم، بخشيديم؛ و وعده نيكوتر و زيباتر پروردگارت بر بنىاسرائيل به [پاداش] صبرى كه [بر سختىها و بلاها] كردند تحقّق يافت، و آنچه را كه همواره فرعون وفرعونيان [از كاخ و قصرهاى مجلّل] و سايهبانهاى خوشنشين مىافراشتند، نابود كرديم. (137)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 166