نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 212
براى كسانى كه نيكى كردند، [بهترين] پاداش و افزون [بر آن] است؛ و چهره آنان را سياهى و خوارى نمىپوشاند؛ آنان اهل بهشتاند [و] در آن جاودانهاند. (26) و كسانى كه مرتكب بدىها شدند، كيفر هر بدى مانند همان بدى است و خوارى آنان را فرامىگيرد، براى آنان از [خشم و عذاب] خدا هيچ حافظ و نگه دارندهاى نخواهد بود؛ گويى چهرههايشان با پارههايى از شب تاريك پوشيده شده؛ آنان اهل آتشاند و در آن جاودانهاند. (27) و [ياد كن] روزى را كه همه آنان را [در قيامت] جمع مىكنيم، آن گاه به مشركان مىگوييم: شما و معبودانتان در جايگاه خود بايستيد؛ پس ميان آنان و معبودشان جدايى مىاندازيم، و معبودانشان به آنان خطاب مىكنند: شما در دنيا ما را نمىپرستيديد [بلكه شيطان و هواى نفس خود را مىپرستيديد.] (28) پس خدا ميان ما و شما از جهت شهادت كافى است كه ما يقيناً از پرستش شما نسبت به خود بىخبر بوديم. (29) آنجاست كه هر كسى [به پاداش] هر عملى كه از پيش فرستاده گرفتار آيد، همه به سوى خدا- سرپرست حقيقى خود- بازگردانده مىشوند، و آنچه را همواره به دروغ شريك خدا انگاشته بودند [گم و نابود مىشود و] از دستشان مىرود. (30) بگو: كيست كه شما را از آسمان و زمين روزى مىدهد؟ يا كيست كه بر گوشها و چشمها مالكيّت و حكومت دارد؟ و كيست كه زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون مىآورد؟ و كيست كه همواره امور [جهان هستى] را تدبير مىكند؟ به زودى خواهند گفت: خدا! پس بگو: آيا [از پرستش غير او] نمىپرهيزيد؟! (31) اين است خدا، پروردگار حقيقى شما، بنابراين بعد از حق چيزى جز گمراهى و ضلالت وجود دارد؟ پس چگونه شما را از حق بازمىگردانند؟ (32) اينگونه فرمان قاطعانه پروردگارت درباره فاسقان محقّق و ثابت شد كه اينان [به سبب گناه و لجاجت] ايمان نمىآورند. (33)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 212