نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 260
و از هر چيزى كه [به سبب نيازتان به آن] از او خواستيد، به شما عطا كرد. و اگر نعمت هاى خدا را شماره كنيد، هرگز نمىتوانيد آنها را به شماره آوريد. مسلماً انسان بسيار ستمكار و ناسپاس است. (34) و [ياد كن] هنگامى را كه ابراهيم گفت: پروردگارا! اين شهر [مكه] را منطقهاى امن قرار ده و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور بدار. (35) پروردگارا! آن [بت] ها بسيارى از مردم را گمراه كردند، پس هر كسى از من [كه يكتاپرست و حقگرايم] پيروى كند، يقيناً از من است، و هر كس از من نافرمانى كند [شايسته شدنش براى آمرزش و رحمت بسته به عنايت توست] زيرا تو بسيار آمرزنده و مهربانى. (36) پروردگارا! من برخى از فرزندانم را در درّهاى بىكشت و زرع نزد خانه حرمت يافتهات سكونت دادم؛ پروردگارا! براى اينكه نماز را بر پا دارند؛ پس دلهاى گروهى از مردم را به سوى آنان علاقمند و متمايل كن، و آنان را از انواع محصولات و ميوهها روزى بخش، باشد كه سپاس گزارى كنند. (37) پروردگارا! يقيناً تو آنچه را ما پنهان مىداريم و آنچه را آشكار مىكنيم، مىدانى و هيچ چيز در زمين و آسمان بر خدا پنهان نيست. (38) همه ستايشها ويژه خدايى است كه اسماعيل واسحاق را در سنّ پيرى به من بخشيد؛ يقيناً پروردگارم شنونده دعاست. (39) پروردگارا! مرا بر پادارنده نماز قرار ده، و نيز از فرزندانم [برپادارندگان نماز قرار ده]. و پروردگارا! دعايم را بپذير. (40) پروردگارا! روزى كه حساب برپا مىشود، مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را بيامرز. (41) و خدا را از آنچه ستمكاران انجام مىدهند، بىخبر مپندار؛ مسلماً [كيفر] آنان را براى روزى كه چشمها در آن خيره مىشود، به تأخير مىاندازد. (42)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 260