نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 279
و ما مىدانيم كه آنان مىگويند: يقيناً اين آيات را بشرى به او مىآموزد!! [چنين نيست كه مىگويند، زيرا] زبان كسى كه [آموختن قرآن را به پيامبر] به او نسبت مىدهيد، غير عربى است و اين قرآن به زبان عربى فصيح و روشن است. (103) قطعاً كسانى كه به آيات خدا ايمان ندارند، خدا هدايتشان نمىكند، و براى آنان عذابى دردناك است. (104) فقط كسانى [به خدا و پيامبر] دروغ مىبندند كه به آيات خدا ايمان ندارند، و اينانند كه دروغگوى واقعىاند. (105) هر كس پس از ايمان آوردنش به خدا كافر شود [به عذاب خدا گرفتار آيد]؛ مگر كسى كه به كفر مجبور شده [امّا] دلش مطمئن به ايمان است، ولى آنان كه سينه براى پذيرفتن كفر گشادهاند، خشمى سخت از سوى خدا بر آنان است و آنان را عذابى بزرگ خواهد بود. (106) اين [خشم و عذاب بزرگ] به سبب آن است كه زندگى دنيا [ىِ زودگذر] را بر آخرت ترجيح دادند، و مسلماً خدا مردم كفر پيشه را هدايت نمىكند. (107) اينان كسانى هستند كه خدا بر دل و گوش و چشمشان مُهر [شقاوت] زده، و اينان بىخبران واقعىاند. (108) ثابت و يقينى است كه آنان در آخرت زيانكارند. (109) آن گاه يقيناً پروردگارت نسبت به كسانى كه پس از آزار ديدنِ [از مشركان، سرزمين شرك را رها كرده] هجرت نمودند، سپس جهاد كردند، و [براى حفظ دينشان] شكيبايى ورزيدند، آرى، پروردگارت [نسبت به آنان] پس از اين [همه بلا] بسيار آمرزنده و مهربان است. (110)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 279