بىترديد كسانى كه [به خدا و آياتش] كافر شدند براى آنان يكسان است چه [از عذاب] بيمشان دهى يا بيمشان ندهى، ايمان نمىآورند. (6) خدا [به كيفر كفرشان] بر دلها و گوشهايشان مُهرِ [تيرهبختى] نهاده، و بر چشمهايشان پردهاى [از تاريكى است كه فروغ هدايت را نمىبينند]، و براى آنان عذابى بزرگ است. (7) و گروهى از مردم [كه اهل نفاقاند] مىگويند: ما به خدا و روز قيامت ايمان آورديم، در حالى كه آنان مؤمن نيستند. (8) [به گمان باطلشان] مىخواهند خدا و اهل ايمان را فريب دهند، در حالى كه جز خودشان را فريب نمىدهند، ولى [اين حقيقت را] درك نمىكنند. (9) در دلِ آنان بيمارىِ [سختى از نفاق] است، پس خدا [به كيفرِ نفاقشان] بر بيماريشان افزود، و براى آنان در برابر آنچه همواره دروغ مىگفتند، عذابى دردناك است. (10) چون به آنان گويند: در زمين فساد نكنيد مىگويند: فقط ما اصلاح گريم! (11) آگاه باشيد! يقيناً خود آنان فسادگرند، ولى درك نمىكنند. (12) چون به آنان گويند: ايمان آوريد چنان كه ديگر مردم ايمان آوردند مىگويند: آيا ما هم مانند سبك مغزان ايمان آوريم؟! آگاه باشيد! قطعاً اينان خود سبك مغزند، ولى [از شدت كوردلى به اين حقيقت] آگاه نيستند. (13) و هنگامى كه با اهل ايمان ديدار كنند، گويند: ما ايمان آورديم و چون با شيطانهايشان [كه سرانِ شرك و كفرند] خلوت گزينند، گويند: بدون شك ما با شماييم، جز اين نيست كه ما [با تظاهر به ايمان] آنان را مسخره مىكنيم. (14) خدا آنان را [به كيفر اين كار منافقانه در دنيا و آخرت] عذاب خواهد كرد، و آنان را در سركشى وتجاوزشان مهلت مىدهد [تا در گمراهىشان] سرگردان وحيران بمانند. (15) آنان كسانى هستند كه گمراهى را به جاى هدايت خريدند، پس تجارتشان سود نكرد و از راه يافتگان [به سوى حق] نبودند. (16)