نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 304
[ذوالقرنين پس از پايان يافتن كار سد] گفت: اين رحمتى است از پروردگار من، ولى زمانى كه وعده پروردگارم فرا رسد، آن را درهم كوبد [و به صورت خاكى مساوى با زمين قرار دهد]، و وعده پروردگارم حق است. (98) و در آن روز كه برخى با برخى ديگر درهم و مخلوط موج مىزنند، رهايشان مىكنيم و در صور دميده شود، پس همه آنان را [در عرصه قيامت] گرد مىآوريم. (99) و دوزخ را در آن روز [به صورتى بسيار ترسناك] براى كافران آشكار مىكنيم. (100) همان كسانى كه ديده [بصيرت] شان از ياد من در پرده [غفلت] بود، و نمىتوانستند [سخن خدا را] بشنوند. (101) آيا كسانى كه كافرند، پنداشتهاند كه بندگان مرا به جاى من سرپرستان خود مىگيرند [براى آنان در دنيا و آخرت كارى انجام مىدهند؟! چنين نيست قطعاً] ما دوزخ را براى پذيرايى كافران آماده كردهايم. (102) بگو: آيا شما را از زيانكارترين مردم از جهت عمل آگاه كنم؟ (103) [آنان] كسانى هستند كه كوششان در زندگى دنيا به هدر رفته [و گم شده است] در حالى كه خود مىپندارند، خوب عمل مىكنند. (104) آنان كسانى هستند كه آيات پروردگارشان و ديدار [قيامت و محاسبه اعمال] را به وسيله او منكر شدند، [و] در نتيجه اعمالشان تباه و بىاثر شده است، و روز قيامت ميزانى براى [محاسبه اعمال] آنان برپا نمىكنيم. (105) اين است [وضع و حال زيانكاران] به سبب آنكه كفر ورزيدند و آيات من و پيامبرانم را به مسخره گرفتند. (106) مسلماً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، بهشتهاى فردوس جاى پذيرايى آنان است. (107) در آن جاودانهاند و از آن درخواست انتقال به جاى ديگر نمىكنند. (108) بگو: اگر دريا براى [نوشتن] كلمات پروردگارم [كه مخلوقات او هستند] مركب شود، پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان يابد، يقيناً دريا پايان مىيابد، و اگرچه مانند آن دريا را به كمك بياوريم. (109) بگو: جز اين نيست كه من هم بشرى مانند شمايم كه به من وحى مىشود كه معبود شما فقط خداى يكتاست؛ پس كسى كه ديدار [پاداش و مقام قرب] پروردگارش را اميد دارد، پس بايد كارى شايسته انجام دهد و هيچ كس را در پرستش پروردگارش شريك نكند. (110)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 304