نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 405
خدا اين وعده را داده است؛ و خدا از وعدهاش تخلف نمىكند، ولى بيشتر مردم معرفت و شناخت [نسبت به وفاى قطعى خدا در مورد وعدهاش] ندارند. (6) [تنها] ظاهرى [محسوس] از زندگى دنيا را مىشناسند و آنان از آخرت [كه سراى ابدى و داراى نعمت هاى جاودانى و حيات سرمدى است] بىخبرند. (7) آيا در [خلوت] درون خود نينديشيدهاند؟ [كه] خدا آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست، جز به حقّ و راستى و براى مدتى معين نيافريده است؛ و همانا بسيارى از مردم به ديدار [قيامت و محاسبه اعمال به وسيله] پروردگارشان كافرند. (8) آيا [به غفلت نانى مىخورند و بىخبر به سر مىبرند و] در زمين گردش نكردهاند تا با تأمل بنگرند سرانجام كسانى كه پيش از اينان بودند چگونه بود؟ آنان قوىتر و نيرومندتر از اينان بودند، و زمين را [براى هدفهاى گوناگون] زير و رو كردند و آن را بيش از آنچه اينان آبادش كردند، آباد نمودند، و پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند [ولى به سبب تكذيب پيامبرانشان هلاك شدند]؛ پس خدا بر آن نبود كه به آنان ستم كند، ولى آنان بودند كه به خودشان ستم مىكردند. (9) آن گاه بدترين سرانجام، سرانجام كسانى بود كه مرتكب زشتى شدند به سبب اينكه آيات خدا را تكذيب كردند و همواره آنها را به مسخره مىگرفتند. (10) خدا مخلوقات را مىآفريند، سپس آنان را [بعد از مرگشان] باز مىگرداند، آن گاه به سوى او باز گردانده مىشويد، (11) و روزى كه قيامت برپا شود گنهكاران [از شدت سختى و هولناكى آن اندوهگين گردند و به علت پذيرفته نشدن بهانه و عذرشان از رحمت خدا] مأيوس شوند، (12) و از معبودانشان [كه آنها را كوركورانه مىپرستيدند] براى آنان شفيعانى نخواهد بود، و آنان معبودانشان را [از روى واقعيت] انكار مىكنند، (13) و روزى كه قيامت برپا شود آن روز [همه] از هم جدا مىشوند، (14) اما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، آنان را در بوستانى [سرسبز و خرم] مسرور وشادمانمىدارند. (15)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 405