سوره فجر 89- مكّى 30 آيه به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى (0) سوگند به سپيده دم (1) و به شبهاى دهگانه (2) و به زوج و فرد (3) و به شب هنگامى كه مىگذرد. (4) آيا در آنچه گفته شد، سوگندى براى خردمند هست؟ (5) آيا ندانستهاى كه پروردگارت با قوم عاد چه كرد؟ (6) و [با آن شهر] ارم كه داراى كاخهاى باعظمت و ساختمانهاى بلند بود؟ (7) همان كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (8) و با قوم ثمود آنان كه در آن وادى [براى ساختن بناهاى استوار و محكم] تختهسنگها را مىبريدند؟ (9) و با فرعون نيرومند كه داراى ميخهاى شكنجه بود؟ (10) همانان كه در شهرها طغيان وسركشى كردند؟ (11) و در آنها فساد وتباهكارى فراوانى به بار آوردند؟ (12) پس پروردگارت تازيانه عذابهاى گوناگون را بر آنان فرو ريخت. (13) بىترديد پروردگارت در كمينگاه است؛ (14) اما انسان، هنگامى كه پروردگارش او را بيازمايد و گرامى داردش و نعمتش بخشد، مىگويد: پروردگارم [چون شايسته و سزاوار بودم] مرا گرامى داشت، (15) و اما چون او را بيازمايد، پس روزىاش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون كرد. (16) اين چنين نيست كه مىپنداريد، بلكه [زبونى، خوارى و دور شدن شما از رحمت خدا براى اين است كه] يتيم را گرامى نمىداريد (17) و يكديگر را بر طعام دادن به مستمند تشويق نمىكنيد (18) و ميراث خود را [با ميراث ديگران بىتوجه به حلال وحرام بودنش] يكجا و كامل مىخوريد (19) وثروت را بسيار دوست داريد. (20) اين چنين نيست كه مىپنداريد، هنگامى كه زمين را به شدت درهم كوبند (21) و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (22) در آن روز دوزخ را بياورند، در آن روز انسان متذكّر شود و كجا اين تذكر براى او سودمند افتد؟! (23)