نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 256
و موسى به قوم خود گفت: نعمتى را كه خدا بر شما ارزانى داشته است به ياد آوريد، آن گاه كه شما را از فرعونيان رهانيد. به سختى آزارتان مىكردند و پسرانتان را مىكشتند و زنانتان را زنده مىگذاشتند و در اين از جانب پروردگارتان براى شما آزمايشى بزرگ بود. (6) و پروردگارتان اعلام كرد كه اگر مرا سپاس گوييد، بر نعمت شما مىافزايم و اگر كفران كنيد، بدانيد كه عذاب من سخت است. (7) و موسى گفت: اگر شما و همه مردم روى زمين كافر شويد، خدا بىنياز و درخور ستايش است. (8) آيا خبر كسانى كه پيش از شما بودهاند، چون قوم نوح و عاد و ثمود و نيز كسانى كه بعد از آنها بودهاند، به شما نرسيده است؟ جز خدا كسى را از آنان آگاهى نيست. پيامبرانشان همراه با دلايل روشن آمدند و آنها دست بر دهان بردند و گفتند: ما به آنچه بدان مأمور شدهايد ايمان نمىآوريم و در چيزى كه ما را بدان مىخوانيد سخت در ترديد هستيم. (9) پيامبرانشان گفتند: آيا در خدا- آن آفريننده آسمانها و زمين- شكى هست؟ شما را فرامىخواند تا گناهانتان را بيامرزد و تا مدتى معين شما را زنده گذارد. گفتند: شما جز مردمانى همانند ما نيستيد. مىخواهيد ما را از آنچه پدرانمان مىپرستيدند باز داريد. براى ما دليلى روشن بياوريد. (10)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 256