نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 293
اين قرآن را به حق نازل كردهايم و به حق نازل شده است و تو را نفرستاديم مگر آنكه بشارت دهى و بيم دهى. (105) و قرآن را به تفاريق نازل كرديم تا تو آن را با تأنى بر مردم بخوانى و نازلش كرديم، نازل كردنى به كمال. (106) بگو: خواه بدان ايمان بياوريد يا ايمان نياوريد، آنان كه از اين پيش دانش آموختهاند، چون قرآن برايشان تلاوت شود سجدهكنان بر روى درمىافتند. (107) و مىگويند: منزه است پروردگار ما. وعده پروردگار ما انجام يافتنى است. (108) و به رو درمىافتند و مىگريند و بر خشوعشان افزوده مىشود. (109) بگو: چه اللَّه را بخوانيد چه رحمان را بخوانيد، هر كدام را كه بخوانيد، نامهاى نيكو از آن اوست. صدايت را به نماز بلند مكن و نيز صدايت را بدان آهسته مكن و ميان اين دو راهى برگزين. (110) بگو: سپاس خدايى را كه فرزندى ندارد و او را شريكى در مُلك نيست و به مذلت نيفتد كه به يارى محتاج شود. پس او را تكبير گوى، تكبيرى شايسته. (111) 18- سورة الكهف به نام خداى بخشاينده مهربان سپاس خداوندى را كه بر بنده خود اين كتاب را نازل كرد و هيچ كجى و انحراف در آن ننهاد. (1) كتابى عارى از انحراف. تا مردم را از خشم شديد خود بترساند و مؤمنان را كه كارهاى شايسته مىكنند، بشارت دهد كه پاداشى نيكو دارند، (2) در حالى كه تا ابد در آن جاودانهاند. (3) و كسانى را كه گفتند: خدا فرزندى اختيار كرد، بترساند. (4)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 293